مطالعه مقایسه حذف فلز روی با استفاده از ریزجلبک اسپیرولینا خام و اصلاح شده با نانو جاذب مغناطیسی

در این پژوهش، جذب سطحی یون روی در سامانه های ناپیوسته توسط ریزجلبک اسپیرولینا خام و مغناطیسی مورد بررسی قرار گرفت. اثر عامل های موثر بر فرایند جذب مانند pH  اولیه ، مدت زمان تماس، غلظت اولیه یون روی، مقدار جاذب و دما بر درصد حذف و ظرفیت جذب یون روی بررسی شد. همچنین،  ویژگی های جاذب با استفاده از تصویرهایSEM  و طیف FT-IR مورد مطالعه قرار گرفت. در مطالعه اثر pH ، بالاترین درصد جذب یون روی در ۶pH= اتفاق ­افتاد. با بررسی تاثیر مقدار جاذب بر جذب روی، مفدار ۰۳/۰ گرم برای جاذب های ریزجلبک اسپیرولینا و ریزجلبک مغناطیسی به عنوان جاذب بهینه به دست آمد، به طوری که در مقدار بهینه جاذب در غلظت اولیه mg/l۱۵۰ درصد حذف برای ریزجلبک اسپیرولینا و ریزجلبک مغناطیسی به ترتیب  ۴۳/۸۴% و ۵۶/۹۶% به دست آمد. با افزایش زمان تماس بین جاذب و محلول، درصد جذب افزایش یافته و پس از گذشت ۱۰ دقیقه برای ریزجلبک خام و مغناطیسی به تعادل رسید. با بررسی مدل های سنتیکی مشاهده شد که مدل سینتیک شبه درجه دوم  برای هر دو جاذب از مطابقت خوبی برخوردار بود. در بررسی اثر غلظت اولیه یون روی در بازه ۵۰-۳۰۰ میلی­ گرم بر لیتر، نتیجه ها نشان داد که با افزایش غلظت، درصد جذب کاهش یافت. همچنین، در بررسی اثر غلظت اولیه یون روی در محلول و برازش داده ­های تجربی هم دماهای سیپس و لانگمویر به ترتیب با داده های تجربی مربوط به ریزجلبک خام و مغناطیسی بهترین تطابق را دارا بودند. با بررسی اثر دما دیده شد که با افزایش دما برای محلول دارای ریزجلبک خام و اصلاح شده، درصد جذب کاهش یافت. پارامترهای ترمودینامیکی در دماهای ۲۹۳، ۳۰۳، ۳۱۳ و ۳۲۳ کلوین مورد بررسی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

جذب سطحی ، ریزجلبک اسپیرولینا ، سینتیک ، ریزجلبک مغناطیسی ، یون روی ، هم دما