بررسی خواص خود ترمیمی هیدروژل های نانوچندسازه طبیعی اصلاح شده با پلی آکریلامید با کاربردهای پزشکی

خاصیت خود ترمیمی، به توانایی یک ماده ی برای ترمیم آسیب و بازیابی عملکرد اولیه خود به صورت ذاتی یا غیر ذاتی، اشاره دارد. در این مطالعه، از ماده ی آب دوست طبیعی ثعلب، به عنوان ماده ی اولیه برای تهیه ی هیدروژل ها و از روش بسپارش رادیکالی آزاد، جهت بهبود خواص و اصلاح آن ها، استفاده شد. سپس نانوذرات مغناطیسی Fe۳O۴، سنتز گردید و در ماتریس هیدروژل هایی که دارای خاصیت خود ترمیمی بودند، وارد شد. ساختار هیدروژل های سنتز شده با انجام آنالیزهای FT-IR، FE-SEM و پایداری حرارتی آن ها با انجام آنالیز TGA تعیین گردید. درصد تورم نمونه های هیدروژل در شرایط مختلف اندازه گیری شد. خواص خود ترمیمی هیدروژل ها، نیز مورد بررسی قرار گرفت. اصلاح هیدروژل ثعلب با استفاده از پلی آکریلامید و افزودن نانوذرات مغناطیسی Fe۳O۴   به ساختار آن، باعث بهبود درصد جذب آب و خواص خود ترمیمی شد؛ به طوری که هیدورژل نانوچندسازه ثعلب اصلاح شده با پلی آکریلامید و  دارای %۷ وزنی نانوذرات Fe۳O۴، دارای بیشترین میزان درصد تورم (۲۳۳۵%) پایداری حرارتی بالا (حدود ۵۵۰ درجه ی سلسیوس)، خاصیت خود ترمیم شوندگی سریع (بعد از گذشت ۳۰-۳۵ دقیقه در دمای محیط)، مقادیر محتوای ژل (Gel content value) برابر با ۸۱٪، می باشد.

کلیدواژه ها:

هیدروژل های خود ترمیم شونده ، نانوکامپوزیت ، بسپارش رادیکالی آزاد