تاثیر یادگیری مبتنی بر بازی بر خودکارآمدی و اعتماد به نفس تحصیلی دانش آموزان

هدف اصلی این مقاله مروری، بررسی جامع تاثیر یادگیری مبتنی بر بازی بر خودکارآمدی و اعتماد به نفس تحصیلی دانش آموزان است. در دنیای امروز که آموزش و پرورش به سمت روش های نوین و تعاملی حرکت می کند، شناسایی راهکارهایی که بتوانند مشارکت فعال دانش آموزان را افزایش داده و در عین حال توانایی های روانی و انگیزشی آن ها را تقویت کنند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یادگیری مبتنی بر بازی، به عنوان یک رویکرد آموزشی نوآورانه، پتانسیل بالایی در ایجاد محیط های یادگیری جذاب و پویا دارد. این رویکرد با ادغام عناصر بازی گونه در فرایندهای آموزشی، نه تنها یادگیری مفاهیم درسی را تسهیل می کند، بلکه می تواند تاثیرات عمیقی بر ابعاد روانشناختی دانش آموزان نظیر خودکارآمدی و اعتماد به نفس تحصیلی داشته باشد. این پژوهش مروری با تحلیل و ترکیب یافته های مطالعات پیشین، به دنبال تبیین چگونگی تاثیرگذاری بازی ها بر این دو متغیر کلیدی است. خودکارآمدی، به عنوان باور فرد به توانایی هایش برای انجام موفقیت آمیز وظایف، و اعتماد به نفس تحصیلی، به معنای اطمینان دانش آموز به قابلیت های خود در مواجهه با چالش های آموزشی، از عوامل مهم پیشرفت تحصیلی و بهزیستی روانی محسوب می شوند. نتایج حاصل از مطالعات متعدد نشان می دهد که طراحی مناسب بازی های آموزشی، می تواند با ایجاد حس موفقیت، ارائه بازخورد فوری، و فراهم آوردن فرصت هایی برای تجربه و خطا در محیطی امن، به تقویت این ویژگی ها در دانش آموزان منجر شود. با این حال، تاثیرات این رویکرد به عواملی نظیر نوع بازی، طراحی آموزشی آن، و ویژگی های فردی دانش آموزان بستگی دارد. این مقاله به بررسی این عوامل و ارائه چارچوبی برای درک بهتر مکانیسم های تاثیرگذاری یادگیری مبتنی بر بازی می پردازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی ، خودکارآمدی ، اعتماد به نفس تحصیلی ، دانش آموزان ، آموزش