تاثیر فضای فیزیکی کلاس بر اثربخشی یادگیری مشارکتی در مدارس

یادگیری مشارکتی به عنوان رویکردی موثر در آموزش و پرورش، بر تعامل دانش آموزان با یکدیگر برای دستیابی به اهداف مشترک یادگیری تاکید دارد. در سال های اخیر، تحقیقات بسیاری به بررسی عوامل موثر بر اثربخشی این رویکرد پرداخته اند، از جمله ویژگی های فضای فیزیکی کلاس درس. فضای فیزیکی کلاس، شامل چیدمان میز و صندلی ها، نورپردازی، رنگ آمیزی، تهویه، و امکانات تکنولوژیکی، می تواند تاثیر قابل توجهی بر پویایی های گروهی، مشارکت دانش آموزان، و در نهایت، کیفیت یادگیری مشارکتی داشته باشد. این مقاله مروری به بررسی جامع ادبیات موجود در زمینه ارتباط بین فضای فیزیکی کلاس و اثربخشی یادگیری مشارکتی در مدارس می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تبیین چگونگی تاثیر ابعاد مختلف فضای فیزیکی بر فرآیندهای یادگیری مشارکتی و ارائه راهکارهایی برای بهینه سازی این فضاها جهت ارتقای اثربخشی آموزش و یادگیری است. یافته های این مرور نشان می دهد که فضاهای انعطاف پذیر، دارای تهویه مناسب، نور طبیعی کافی، و چیدمان های قابل تغییر، می توانند حس تعلق، راحتی، و تمرکز را در دانش آموزان افزایش داده و به تسهیل تعاملات گروهی و تبادل دانش کمک کنند. علاوه بر این، در دسترس بودن فناوری های مناسب و امکان شخصی سازی فضا توسط دانش آموزان، می تواند به افزایش انگیزه و مشارکت فعال آن ها در فعالیت های گروهی منجر شود. در نهایت، این مقاله بر اهمیت طراحی آگاهانه فضاهای آموزشی با در نظر گرفتن نیازهای یادگیری مشارکتی تاکید می کند و پیامدهایی را برای طراحان آموزشی، مدیران مدارس، و معلمان ارائه می دهد. این پژوهش سعی دارد با بررسی دقیق ابعاد مختلف تاثیر فضای فیزیکی، به غنای ادبیات علمی در این حوزه کمک کرده و رهنمودهای عملی برای بهبود محیط های یادگیری در مدارس ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

فضای فیزیکی کلاس ، یادگیری مشارکتی ، اثربخشی یادگیری ، طراحی آموزشی ، مدارس