بررسی تنوع ژنتیکی در جمعیت های بومادران Achillea millefolium بوسیله مارکرهای پروتئین کل گیاهچه

بمنظور بررسی تنوع و تمایز ژنتیکی 11 جمعیت بومادران Achillea millefolium بوسیله مارکرهای پروتئینی از روش SDS-PAGE تک بعدی استفاده شد. براساس نتایج تعداد 34 باند شناسایی گردید. جایگاه هر یک از باندها بر روی ژل براساس وجود (عدد یک) یا عدم وجود هر باند (عدد صفر) تعیین شد. ماتریس فاصله ژنتیکی میان جمعیت ها به روش Nei تعیین شد. بیشترین درصد پلی مورفیسم مربوط به رقم تالش 2 با 73/53% و کمترین درصد پلی مورفیسم مربوط به رقم همدان 1 باه 39/41% بود. میانگین تنوع ژنتیکی (هتروزیگوسیتی مورد انتظار) در کلیه ی جمعیتها از 0/141 تا 0/312 متغیر بده و به ترتیب مربوط به همدان 1 و تالش 1 بود. براساس ماتریس شباهت Nei، بیشت ترین شباهت بین جمعیت های همدان 1 و تالش 1 با فاصله ی ژنتیکی 0/057 و بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های همدان 2 و همدان 1 با فاصله ی ژنتیکی 0/41 وجود داشت. نتایج تجزیه به مؤلفه های اصلی نشان داد که سه مؤلفه ی اول به ترتیب با 55/63% و 21/82% و 10/90% از کل واریانس متغیرها را توجیه نمودند. مؤلفه 2 نقش مهمی در تمایز جمعیت ها داشت بطوری که جمعیت های تالش 2، همدان 2 و سمنان و ارومیه را بخوبی از سایر جمعیت ها متمایز نمود. در مقایسه ی بین جریان ژنی و تمایز ژنتیکی نتایج نشان داد که میانگین جریان ژنی و تمایز ژنتیکی در 11 جمعیت به ترتیب 0/617 و 0/345 بود. در مقایسه ی روند تغییرات تمایز ژنتیکی و جریان ژنی رابطه ای معکوس وجود داشت. بطوری که جمعیت های تالش 2 و همدان 2 با داشتن جریان ژنی 1/949 دارای حداقل میزان تمایز ژنتیکی به میزان 0/114 بودند که نشان دهنده ی بالاترین میازن شباهت بین دو جمعیت مذکور می باشد. نتایج تجزیه ی واریانس مولکولی (AMOVA) سطح نسبتاً بالایی از تمایز ژنتیکی در میان جمعیت ها (37%) و درون جمعیت ها (63%) نشان دارد. با توجه به نتایج، جمعیت های همدان 1 و همدان 2 که بیشترین فاصله ژنتیکی داشتند برای ایجاد دورگه ای که از پتانسیل تنوع ژنتیکی بالایی برخوردار باشند برای دورگ گیری معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، پروتئین های کل ، Achillea millefolium