تاثیر پکتین، پرو و پری بیوتیک بر عملکرد رشد و فراسنجه های خونی گوساله های ماده شیرخوار هلشتاین

سابقه و هدف: میکروب ها و محصولات حاصل از آن ها موجب ایجاد اثرات مثبت در رشد، شکمبه، روده کوچک، ایمنی و سلامتی عمومی گوساله ها می شوند. پکتین اولیگوساکارید یک پری بیوتیک با منشا خوراکی است که از پسماند صنایع غذایی مانند تفاله چغندر قند به دست می آید. یک راه حل بالقوه جهت افزایش سلامتی روده در نوزادها جلوگیری از ابتلا به عفونت به وسیله افزایش رشد و سکونت باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک در سیستم روده ای است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثر بهبود دهنده های میکروبی شکمبه و پس از شکمبه ای موثر بر عملکرد و ویژگی های متابولیکی گوساله های شیرخوار هلشتاین، و نیز تولید شیر در اولین دوره شیردهی آنها انجام شده است. مواد و روش ها: سه نوع جیره آغازین برای گوساله های شیرخوار بر اساس پیشنهاد انجمن ملی تحقیقات (۲۰۰۱) تهیه شد. جیره ها به گونه ای تنظیم شدند که دارای نسبت های مختلف جایگزینی تفاله خشک چغندر قند به جای مجموع جو و ذرت مصرفی (صفر، ۱۵ و ۳۰ درصد) بودند. شیر مصرفی گوساله ها در تیمارهای آزمایشی با مقادیر توصیه شده از محصولات پروبیوتیک (محصول شرکت تجاری پروتکسین انگلستان) و پری بیوتیک (بیولکس MB۴۰ محصول شرکت لیبر آلمان) مکمل گردید. در این پژوهش از ۶۴ راس گوساله ماده هلشتاین (با وزن تولد ۴±۳۸ کیلوگرم) که در ۸ تیمار آزمایشی با تکرار هشت راس و به طور تصادفی قرار گرفته بودند، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از BP۰: جیره آغازین کم پکتین حاوی صفر درصد تفاله خشک چغندر قند جایگزین شده به جای مجموع دانه جو و دانه ذرت مصرفی (گروه کنترل)، BP۰b: جیره آغازین کم پکتین مکمل شده با ۲ گرم پری بیوتیک بیولکس، BP۰p : جیره غذایی کم پکتین مکمل شده با ۱ گرم پروبیوتیک پروتکسین، BP۰bp : جیره غذایی کم پکتین مکمل شده با ۲ گرم پری بیوتیک بیولکس و ۱ گرم پروبیوتیک پروتکسین، BP۱۵: جیره آغازین متوسط پکتین (حاوی ۱۵ درصد تفاله خشک چغندر قند)، BP۳۰ : جیره آغازین زیاد پکتین (حاوی ۳۰ درصد تفاله خشک چغندر قند)، BP۱۵p: جیره آغازین متوسط پکتین همراه با ۱ گرم پروبیوتیک پروتکسین، BP۳۰p: جیره آغازین زیاد پکتین همراه با ۱ گرم پروبیوتیک پروتکسین که در این آزمایش ویژگی های رشد (شامل وزن و طول بدن، دور سینه، ارتفاع از جدوگاه، عرض لگن خاصره، عرض پین)، فراسنجه های خون و هم چنین تولید شیر در ۹۰ روز شیردهی این گوساله ها پس از اولین زایش بررسی شد.یافته ها: داده های حاصل از آزمایش، اختلاف معنی داری را در کل دوره آزمایشی در میانگین مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه نشان داد (۰۵/۰>P)، طوری که تیمار BP۱۵p به ترتیب با میانگین ۴/۱۵۶۹ و ۷/۸۳۷ گرم در روز بیشترین مقدار و تیمار کنترل (BP۰) به ترتیب با ۶/۱۱۲۰ و ۳/۷۰۶ گرم در روز کمترین مقدار را نشان دادند. در غلظت آنزیم های خونی (AST و ALT) تیمار BP۳۰p به ترتیب با مقادیر ۳۲ و ۱۱ واحد در لیتر بیشترین غلظت را نشان داد و اختلاف بین تیمارهای آزمایشی معنی دار بود (۰۵/۰>P). داده های مربوط به تولید شیر در روزهای ۳۰، ۶۰ و ۹۰ پس از زایش در اولین دوره شیردهی گوساله های استفاده شده در این آزمایش نیز اختلاف معنی داری را بین تیمارهای آزمایشی نشان داد (۰۵/۰>P) و گوساله های تغذیه شده با تیمار BP۱۵p به ترتیب با میانگین تولید شیر ۶۱/۴۰، ۲۴/۴۲ و ۸۹/۴۲ لیتر در ۳۰، ۶۰ و ۹۰ روزگی شیردهی، بیشترین مقدار را نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق جایگزینی ۱۵ تا ۳۰ درصدی تفاله خشک چغندر قند دارای پکتین و به عنوان یک پری بیوتیک مطلوب به جای مجموع دانه جو و دانه ذرت مصرفی در استارتر گوساله ها، می تواند به همراه استفاده از یک محرک رشد میکروبی مناسب (پروبیوتیک)، باعث افزایش در عملکرد رشد و متعاقب آن عملکرد تولیدی گوساله ، در اولین دوره شیردهی شود.

کلیدواژه ها:

اولین دوره شیردهی ، پروبیوتیک ، پری بیوتیک ، تولید شیر ، گوساله های هلشتاین