عامل های موثر برتوانایی زنان روستایی اسلام آباد غرب در انجام کشاورزی پایدار

زنان روستایی، به عنوان گروهی تاثیرگذار در توسعه جوامع روستایی می باشند که نیازمند توانمندسازی در ابعاد گوناگون هستند. در تحقیق حاضر هدف بررسی توانمندسازی آموزشی زنان روستایی و عوامل آموزشی_ترویجی، اقتصادی، اجتماعی موثر بر آن در زمینه کشاورزی پایدار می باشد که در سال ۱۴۰۲ انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه شمار ۲۰۵۴ تن از زنان روستایی از ۱۲ روستای بخش حومه شمالی شهرستان اسلام آباد غرب می باشند که به طور مستقیم در فعالیت های کشاورزی مشارکت دارند. از این تعداد با استفاده از جدول مورگان شمار ۳۲۴ تن به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده و با استفاده از روش انتساب متناسب صورت گرفته است. پژوهش کاربردی حاضر از نوع علی-ارتباطی است و به شیوه پیمایشی با ابزار پرسشنامه انجام شده است. روایی صوری پرسشنامه با نظر متخصصان، همچنین روایی (AVE) پرسشنامه به مقدار ۶۱۳/۰ مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب تتای ترتیبی (۹۳/۰-۷۵/۰) و آلفای ترکیبی (۹۴/۰-۷۸/۰) طی فرایند پیش آزمون محاسبه و مورد تایید قرار گرفت. تحلیل داده ها با کمک نرم افزارهای آماری SPSS Ver.۲۳ و SmartPLS۳ و استفاده از روشهای آماری همبستگی و تحلیل عاملی تاییدی انجام شده است. یافته های بخش توصیفی نشان داد اولویت بدست آمده در هریک از عوامل برحسب ضریب تغییرات شامل: میزان دسترسی به بیمه، حمایت و پشتیبانی دولت در برگزاری کلاسها، استفاده از پیامک ها، شرکت در رویدادها و فعالیت های روستایی می باشند. نتایج ضرایب بتای استخراج شده طی تحلیل مسیر بر اساس خروجی پی ال اس، ، نشان داد به ترتیب عوامل اقتصادی، عوامل آموزشی-ترویجی، عوامل دولتی و سازمانی، سرمایه اجتماعی با ضرایب ۳۰۳/۰، ۲۸۰/۰، ۲۷۷/۰، ۲۷۱/۰ بیشترین تاثیر را بر توانمندسازی آموزشی زنان روستایی دارند. پیشنهاد می شود با ایجاد انگیزه در زنان روستایی از طریق برگزاری کارگاه ها و برنامه های حمایتی - انگیزشی، خودسازمان دهی زنان روستایی، و ارتقای دانش و نگرش آنان در زمینه کشاورزی پایدار و امنیت غذایی اقدام گردد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی آموزشی ، زنان روستایی ، کشاورزی پایدار ، عوامل آموزشی-ترویجی