بررسی اثر تداخل زمینه ای و یادگیری کم خطا بر اجرا در شرایط فشار روانشناختی

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تداخل زمینه ای فزاینده و یادگیری کم خطا بر دقت شوت بازیکنان فوتبال بود. به این منظور ۵۰ شرکت کننده مبتدی (دامنه سنی ۱۰ تا ۱۲ سال) راست پا بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به ۵ گروه (تداخل فزآینده، کم خطا، مسدود، تصادفی و کنترل) تقسیم شدند. شرکت کنندگان بعد از اجرای یک پیش آزمون (۱۲ کوشش) به تمرین شوت فوتبال به مدت ۴ روز (هر روز ۳ بلوک ۱۲ کوششی) پرداختند. یک هفته بعد از آخرین روز تمرین، یک آزمون یادداری مشابه با پیش آزمون اجرا شد. سپس دو آزمون انتقال با استفاده از فاصله متفاوت و دستکاری فشار روانشناختی اجرا شد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که گروه تداخل افزایشی نسبت به سایر گروه ها در مرحله اکتساب دقت بالاتری داشته است. همچنین نتایج نشان داد که گروه تصادفی نسبت به گروه مسدود در مرحله یادداری دقت بالاتری داشته است. به طور جالب توجهی، گروه کم خطا در هر دو آزمون انتقال نسبت به سایر گروه ها دقت کمتری داشت. این یافته ها بر اساس پیشینه نظری زیربنای تداخل زمینه ای و همچنین محدودیت های موجود در این پژوهش مورد تفسیر قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

تداخل زمینه ای ، تداخل فزاینده ، یادگیری کم خطا