تحلیل کاربرد یادگیری مبتنی بر طراحی در حل مسائل بین رشته ای توسط دانش آموزان

در عصر حاضر، نظام های آموزشی بیش از هر زمان نیازمند تحول در شیوه های تدریس و یادگیری برای پاسخ به مسائل پیچیده، پویا و میان رشته ای دنیای واقعی هستند. یکی از رویکردهای نوین که توانسته توجه پژوهشگران و سیاست گذاران آموزشی را به خود جلب کند، یادگیری مبتنی بر طراحی است؛ رویکردی که با محوریت حل مسئله، مشارکت فعال و طراحی راه حل برای مسائل باز، بستری برای تلفیق دانش ها، پرورش تفکر انتقادی و ارتقاء خلاقیت فراهم می کند. این مقاله با هدف بررسی ظرفیت های این رویکرد در توانمندسازی دانش آموزان برای مواجهه با مسائل بین رشته ای نگاشته شده است. روش پژوهش، از نوع تحلیلی-مروری بوده و با بررسی مبانی نظری، مدل های یادگیری مرتبط و تحلیل یافته های پژوهش های داخلی و بین المللی به ارزیابی جایگاه DBL در آموزش رسمی می پردازد. یافته ها نشان می دهند که یادگیری مبتنی بر طراحی نه تنها موجب رشد مهارت های تفکر میان رشته ای، بلکه موجب تقویت انگیزش درونی، خودتنظیمی و روحیه کارگروهی در دانش آموزان می شود. با این حال، اجرای موفق این رویکرد با چالش هایی چون ساختار سنتی برنامه درسی، کمبود منابع و نیاز به آموزش تخصصی معلمان همراه است. در پایان، راهکارهایی از جمله بازنگری در سیاست های آموزشی، تجهیز مدارس به فضاهای یادگیری خلاق و توانمندسازی معلمان در طراحی پروژه های میان رشته ای ارائه می گردد. این پژوهش بر اهمیت یادگیری طراحی محور به عنوان الگویی اثربخش برای تربیت نسل آینده ای تاکید دارد که توانمند، خلاق و مسئله محور به استقبال چالش های واقعی می روند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر طراحی ، حل مسئله ، آموزش بین رشته ای ، یادگیری فعال ، خلاقیت آموزشی