استفاده از روش های ترسیب هیدروکسیدی و احیایی در جدایش ناخالصی های آهن، آرسنیک و آنتیموان از محلول لیچ کانسنگ سیلیکاته همی مورفیت

هدف از انجام این تحقیق، جداسازی ناخالصی­های آهن، آرسنیک و آنتیموان از محلول لیچ کانسنگ سیلیکاته روی با استفاده از روش های ترسیب شامل ترسیب هیدروکسیدی از طریق تغییر pH  و ترسیب احیایی با تغییر پتانسیل اکسایش/کاهش می­ باشد. به ­این منظور، نخست با بهره گیری از الگوی طراحی آزمایش نسبت به ترسیب هیدروکسیدی و سپس ترسیب احیایی اقدام گردید. شرایط بهینه حذف این ناخالصی ها با حداقل اتلاف یون­ های روی، ضمن بکارگیری دو روش فوق ­الذکر، در حضور Ca(OH)۲، ۵/۴ =pH، دمای °C ۷۰، زمان ۴۰ دقیقه برای ترسیب هیدروکسیدی و ۵/۰گرم بر لیتر پودر روی، دمای °C ۶۰ و زمان ۶۰ دقیقه، برای ترسیب احیایی، حاصل شد. در این شرایط اکثر ناخالصی ها از جمله ۹۸ درصد یون­ های آهن و آرسنیک، بیش از ۸۰ درصد یون­ های آنتیموان و حدود ۵/۶۰ درصد یون های مس به عنوان اصلی ترین ناخالصی­های همراه از محلول لیچ حذف شدند. همچنین در این فرآیند تنها ۶۳/۵ درصد از یون های روی ضمن ترسیب سایر ناخالصی ­ها، اتلاف گردید. به این ترتیب، عمده ناخالصی­ های موجود در محلول باردار قبل از بکارگیری روش استخراج حلالی، با انجام یک پیش تخلیص موفق، از سیستم حذف شدند.  نتایج نشان داد پارامتر pH  و نوع عامل ترسیب، بیشترین تاثیر را در فرایند ترسیب داشته اند.

کلیدواژه ها:

روی ، ترسیب هیدروکسیدی ، ترسیب احیایی ، طراحی آزمایش تاگوچی