اثربخشی «آموزش تنش زدایی پیش رونده» بر شدت درد و بهزیستی روانشناختی در بیماران مبتلاء به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: بیماری بیماران مبتلاء به مولتیپل اسکلروزیس  از جمله بیماری های مزمن التهابی شایع سیستم عصبی مرکزی بوده که علاوه بر علایم جسمانی، بیماران را با مشکلات روانشناختی مواجه می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی "آموزش تنش زدایی پیش رونده" بر شدت درد و بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلاء به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد.  روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد مبتلاء به مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند، نمونه شامل ۴۰ تن بود که به روش نمونه گیری هدفمند بین ۲ گروه مداخله و کنترل (هرگروه ۲۰ تن) قرار گرفتند. داده ها با پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه درد مک گیل" (McGill Pain Questionnaire) و "مقیاس بهزیستی روانشناختی- نسخه تجدیدنظر شده" (Psychological Well-Being Scale-Revised) گردآوری شد. در مورد روایی و پایایی ابزارها به مطالعات قبلی اکتفا شد. ۱۰ جلسه آموزش «تنش زدایی پیش رونده» برای گروه مداخله اجرا شد. برای گروه کنترل نیز پس از اتمام مطالعه، مداخله انجام گردید.  داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ تحلیل شد. یافته ها: "آموزش تنش زدایی پیش رونده" بر بهبود شدت درد (۰۵/۰>P-value) و نیز ارتقاء بهزیستی روانشناختی (۰۵/۰>P-value) بیماران مبتلاء به مولتیپل اسکلروزیس موثر بوده است.  نتیجه گیری: آموزش "تنش زدایی پیش رونده" در کاهش شدت درد و افزایش بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلاء به مولتیپل اسکلروزیس اثرگذار بود. بنابراین، پیشنهاد می شود از این مداخله به عنوان درمانی مکمل جهت بهبود شدت درد و ارتقاء بهزیستی روانشناختی این بیماران در کنار دارو درمانی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Progressive Stress Relief Training ، Pain Intensity ، Psychological Well-Being ، Multiple Sclerosis. ، آموزش تنش زدایی پیش رونده ، شدت درد ، بهزیستی روانشناختی ، بیماران مبتلاء به مولتیپل اسکلروزیس.