بررسی اثر تنظیم کننده های رشد بر میزان جنین زایی از کشت بساک دو واریتهی خیار ((Cucumis sativus L)

نوع تنظیم کننده های رشد از اجزاء ضروری تشکیل دهنده محیط کشت بافت می باشند. در این پژوهش، غلظت های مختلف برخی از تنظیم کننده های رشد در طی کشت بساک و تولید جنین خیار (Cucumis sativus L) در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار استفاده گردید. سطوح مختلف هورمون (بدون هرومون به عنوان شاهد، توفوردی (2,4.D) در دو سطح 2 و 5 میکرومول، نفتالین استیک اسید (N.A.A) در دو سطح 2 و 5 میکرومول، کاینتین (Kin) در سه سطح 0/5، 1/1 و 1/5 میکرومول و بنزیل آمینو پورین (B.A.P) در سه سطح 0/5، 1/0 و 1/5 میکرومول) به عنوان فاکتور اول و دو رقم خیار به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شدند. محیط کشت MS حاوی 5 میکرومول N.A.A بیشترین میزان جنین زایی از بساکها را در رقم اصفهانی نشان داد.

کلیدواژه ها:

خیار ، کشت بساک ، جنین زایی ، تنظیم کننده های رشد گیاهی