اثربخشی تدریس مبتنی بر فناوری در کلاس های ابتدایی

تدریس مبتنی بر فناوری به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، در سال های اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران و متولیان آموزش و پرورش را به خود جلب کرده است. این نوع تدریس با بهره گیری از فناوری های نوین اطلاعات و ارتباطات، محیط یادگیری فعال، جذاب و تعاملی تری را برای دانش آموزان فراهم می کند، به ویژه در دوره ابتدایی که پایه های شناختی، مهارتی و رفتاری دانش آموزان شکل می گیرد. این مقاله به بررسی اثربخشی روش های تدریس مبتنی بر فناوری در کلاس های ابتدایی می پردازد. در این پژوهش، روش های مختلف فناوری آموزشی چون استفاده از تبلت ها، نرم افزارهای آموزشی، آموزش اینترنتی و بازی های آموزشی دیجیتال، و تاثیر آنها بر عملکرد تحصیلی، انگیزه یادگیری، توجه و تعامل دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحلیل پژوهش های مختلف حاکی از آن است که تدریس مبتنی بر فناوری باعث افزایش سطح یادگیری، ارتقای مهارت های تفکر انتقادی، تقویت خلاقیت و ایجاد تجربه های آموزشی فعال و مشارکتی می شود. همچنین این روش ها به معلمان کمک می کند تا با بهره گیری از بازخوردهای سریع و داده محوری، فرآیند آموزش را بهینه کنند. اگرچه برخی چالش ها مانند کمبود منابع فناوری، کم تجربگی معلمان و نابرابری های دسترسی به فناوری وجود دارد، اما مزایای گسترده این رویکرد در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی برجسته است. این مقاله با ارائه تحلیل کامل از مزایا، محدودیت ها و راهکارهای بهینه سازی تدریس مبتنی بر فناوری، پیشنهادهایی برای استفاده موثرتر از فناوری در آموزش ابتدایی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

فناوری ، آموزش و پرورش ، خلاقیت ، معلمان ، دانش آموزان