نقش خودکارآمدی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان

چکیده :خودکارآمدی، به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی نظریه شناختی–اجتماعی بندورا، نقش بسزایی در پیش بینی موفقیت تحصیلی دانش آموزان دارد. خودکارآمدی به باور فرد نسبت به توانایی خود در انجام موفقیت آمیز یک فعالیت یا حل مسئله اشاره دارد و به طور مستقیم بر انگیزش، تلاش، پایداری و عملکرد تحصیلی تاثیر می گذارد. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر خودکارآمدی بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان، به تحلیل عوامل موثر بر تقویت یا تضعیف این باور و راهکارهای ارتقاء آن در محیط های آموزشی می پردازد.روش تحقیق به صورت توصیفی–تحلیلی بوده و با استفاده از منابع نظری، مطالعات میدانی و یافته های روان شناسی تربیتی، ارتباط میان سطوح خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد دانش آموزانی که دارای خودکارآمدی بالا هستند، در مواجهه با چالش های درسی از پایداری بیشتری برخوردارند، راهبردهای موثر یادگیری را به کار می گیرند، و نسبت به آینده تحصیلی خود خوش بین تر هستند.از سوی دیگر، خودکارآمدی پایین می تواند منجر به اجتناب از فعالیت های دشوار، اضطراب امتحان، بی انگیزگی و افت عملکرد تحصیلی شود. عوامل موثری چون تجربه های موفق گذشته، بازخورد مثبت از معلمان، الگوسازی مناسب، و حمایت های عاطفی خانواده، در تقویت حس خودکارآمدی نقش کلیدی دارند.در نهایت، مقاله تاکید می کند که ایجاد محیطی حمایتی، تشویق به تلاش مستمر، و آموزش مهارت های مقابله با شکست می تواند به افزایش خودکارآمدی و در نتیجه موفقیت تحصیلی دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: خودکارآمدی ، موفقیت تحصیلی ، انگیزش ، نظریه بندورا ، روان شناسی تربیتی ، راهبردهای یادگیری ، پایداری تحصیلی.