بررسی تاثیر ارائه ی پیام های بیم دهنده به مخاطبان در تربیت اخلاقی

موضوع تحقیق حاضر، «بررسی تاثیر ارائه ی پیام های بیم دهنده به مخاطبان در تربیت اخلاقی» است که به نقش رفتار پیامبران و اهمیت روش بیم دهندگی در تربیت فرد و جامعه می پردازد. در این پژوهش تلاش شده است با بهره گیری از آیات، روایات و نقل های تاریخی، مطالبی هرچند مختصر ولی مفید در راستای تربیت دینی ارائه گردد. هدف از این تحقیق، شناخت و تحلیل اثرات پیام های بیم دهنده در تربیت اخلاقی و بررسی جایگاه این روش تربیتی در کلام الهی و سیره پیامبران می باشد. در این پژوهش، روش تحلیل محتوای کیفی آیات، روایات و منابع تاریخی مرتبط به کار گرفته شده است تا شیوه های تربیتی پیامبران در استفاده از پیام های بیم دهنده و نویدبخش تبیین و تاثیرات مثبت و منفی آنها بررسی شود. از نتایج این تحقیق می توان به تاسیس و تثبیت روش پیام های بیم دهنده در امور تربیتی و آثار متعدد مثبت و منفی آن اشاره کرد که نقش مهمی در تربیت اخلاقی و هدایت فرد و جامعه دارد. همچنین مشخص گردید که ارائه پیام های بیم دهنده تاثیری به مراتب بیشتر نسبت به پیام های نویدبخش در تربیت اخلاقی بر مخاطبان دارد. تبعیت و دنباله روی از افراد صالح و صادق که متصل به منبع وحی اند، کمترین آسیب و کج روی را در فرد و جامعه ایجاد می کند، چرا که اراده آنان فانی در اراده حق تعالی است و خواهش های نفسانی در آن راه ندارد. تربیت اخلاقی جامعه مدیون تاثیر پیامبران در دفع بداخلاقی های طبیعی بشر است. پیام بیم دهنده در تربیت اخلاقی دارای پیامدهای مثبت و منفی متعدد است که از اهداف کلام الهی در این زمینه است. لذا توجه دقیق و پرهیز از شتاب در مسیر هدایت اخلاقی، امری ضروری برای جویندگان حقیقت است.

کلیدواژه ها:

انذار (پیام بیم دهنده) ، تبشیر (پیام نویدبخش) ، تربیت