تاثیر موسیقی درمانی بر عملکردهای عصب شناختی و بهبود کارکردهای شناختی در سالمندان مبتلا به آلزایمر

مقدمه: بیماری آلزایمر یکی از ناتوان کننده ترین اختلالات عصبی-شناختی است که با افزایش سن شیوع بیشتری می یابد. این بیماری نورودژنراتیو با سیر تدریجی و پیشرونده، موجب بروز ناهنجاری های شناختی، هیجانی، رفتاری و ارتباطی در سالمندان می شود. در سال های اخیر، پژوهش ها نقش موثر موسیقی درمانی را در بهبود عملکردهای شناختی و تنظیم هیجانی سالمندان مبتلا به آلزایمر مورد تاکید قرار داده اند. هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر موسیقی درمانی بر عملکردهای عصب شناختی و بهبود کارکردهای شناختی در سالمندان مبتلا به بیماری آلزایمر است. روش: این مطالعه به روش کتابخانه ای (تحلیلی – اسنادی) انجام شده است. اطلاعات پژوهش از طریق بررسی منابع علمی، کتاب ها، مقالات، پایگاه های اطلاعاتی و منابع الکترونیکی معتبر گردآوری شده است. یافته ها: شواهد نشان می دهد که موسیقی درمانی به عنوان یک رویکرد غیر دارویی می تواند تاثیر بسزایی بر بهبود کیفیت زندگی، افزایش مهارت های زبانی، تقویت توانایی های خودمراقبتی و ارتقاء عملکرد شناختی سالمندان مبتلا به آلزایمر داشته باشد. همچنین این روش موجب تحریک فعالیت های عالی مغزی و بهبود پردازش های شناختی می گردد. نتیجه گیری: با توجه به فقدان درمان قطعی برای بیماری آلزایمر، موسیقی درمانی می تواند به عنوان یک رویکرد توان بخشی موثر برای ارتقای سلامت روان و کیفیت زندگی سالمندان مورد استفاده قرار گیرد. این مداخله موجب تقویت ظرفیت های باقیمانده مغزی و افزایش خلق مثبت در بیماران می شود.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، آلزایمر ، موسیقی درمانی ، توان بخشی شناختی ، کیفیت زندگی