نقش تعاملی بدتنظیمی هیجانی و باورهای شخصیت خودشیفته در پیشبینی مشکلات بین فردی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعاملی بدتنظیمی هیجانی و باورهای شخصیت خودشیفته در پیشبینی مشکلات بینفردی در دانشجویان انجام شد. روش: طی یک روش توصیفی_ همبستگی، جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که از این میان براساس قاعده معادلات ساختاری تعداد ۴۶۰ نفر با روش تصادفی_ خوشهای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (۲۰۰۴)، مقیاسهای حلقوی مشکلات بینفردی رایت و همکاران (۲۰۱۸)، و پرسشنامه خودشیفتگی مرضی پینکاس و همکاران (۲۰۰۹) استفاده شد. جهت تحلیل دادههای تحقیق از از نرمافزار spss نسخه ۲۶ و نرمافزار AMOS و همچنین از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافتهها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین بدتنظیمیهیجانی (۵۴۲/۰) و باورهای شخصیت خودشیفته (۵۷۷/۰) با مشکلات بینفردی رابطه معنیداری وجود دارد (۰۱/۰>p). مقدار آماره F بدست آمده در هر سه گام به ترتیب ۰۴۳/۱۹۰، ۵۲۳/۱۵۱ و ۸۱۴/۱۰۲ در سطح ۰۱/۰>p معنادار است. طبق نتایج بدتنظیمی هیجانی، باورهای شخصیت خودشیفته و تعامل آنها در پیشبینی مشکلات بینفردی دانشجویان سهم معنیداری دارند (۰۱/۰>p). نتیجهگیری: بر اساس یافتهها، باورهای شخصیت خودشیفته افراد را مستعد گرایش ها و چالش هایی در تنظیم هیجاناتشان میکند که نتیجه آن بروز مشکلات در روابط بینفردی افراد میباشد که می تواند بر شبکه های حمایت اجتماعی آنها تاثیر بگذارد. افراد متخصص در این زمینه میتوانند هدف قرار دادن خودشیفتگی و اختلال در تنظیم هیجانات را به عنوان زمینههای مداخله بالقوه برای افزایش درک افراد از حمایت اجتماعی و رفاه کلی در نظر بگیرند.

کلیدواژه ها:

باورهای شخصیت خودشیفته ، بدتنظیمی هیجانی ، مشکلات بینفردی