تدوین مدل عوامل فردی ارتقای سلامت روان اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران

مقدمه: یکی از مهمترین و اساسی ترین مسائل جهان امروز مسئله بهداشت و سلامت انسان است. سلامت روان یا بهداشت روانی علاوه بر اینکه هدف هر جامعه ای است بلکه معیاری برای سلامت تک تک افراد آن جامعه نیز محسوب می گردد. هدف: بر این اساس پژوهش حاضر به ارائه مدل ارتقای سلامت روان اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران می پردازد. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی است چون نتایج حاصل از آن می تواند مورد استفاده ذینفعان تصمیم گیرنده قرار گیرد. لذا به روش اکتشافی انجام شده و نحوه گردآوری داده ها به روش آمیخته (کیفی-کمی) صورت گرفته است. وابزار گردآوری داده ها مصاحبه با خبرگان با انجام مصاحبه های تخصصی، کدگذاری (باز-محوری-انتخابی یا گزینشی) که با روش گرندد تئوری (نظریه زمینه ای) و روش دلفی و پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری در بخش کیفی ۱۰ نفر از صاحب نظران و اندیشمندان و آگاهان در حوزه تعلیم و تربیت در آموزش عالی و مدیریت آموزشی و سلامت روان بودند و در بخش کمی این پژوهش ۳۳۴ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ به روش تصادفی ساده نمونه گیری شدند. برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختاری یافته و پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید که پایایی بدست آمده از پرسشنامه در حد مطلوبی (۰.۸۲) گزارش شد. داده های بدست آمده در بخش مصاحبه نیمه ساختار یافته با استفاده از روش کدگذاری در محیط نرم افزاری MaxQDA مورد آنالیز قرار گرفت و پس از آن داده های پرسشنامه جهت ارائه مدل در به روش معادلات ساختاری و با نرم افزار smart PLS بررسی شد. نتایج: یافته های کدگذاری شده نشان داد ۶ مولفه اصلی (منش اخلاقی، کیفیت زندگی، استقلال، تسلط بر محیط، احساس مثبت و بهره وری)، ۳ مولفه میانجی (رضایت شغلی، پذیرش خود و تعامل با محیط) و ۲ مولفه تعدیل گر (مدیریت ذهنی و سلامت هیجانی) شناسایی شدند. رتبه بندی نتایج تحلیل مسیر نشان داد که رضایت شغلی با تاثیر ۰.۵۶۷ مهمترین عامل در ارتقای سلامت روان است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد بیشترین عوامل ارتقای سلامت روان، مبتنی بر محیط و حالات روانشناختی

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، مدل عوامل فردی ، هیات علمی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، ارتقای سلامت