پیش بینی اعتیاد به اینترنت براساس خودناتوان سازی و تحمل ابهام در دانشجویان

اعتیاد به اینترنت در بین نوجوانان و جوانان شایع است و با پیامدهای منفی مختلفی همراه است. نقش مثبت اینترنت انکارناپذیر است، اما استفاده غیرمحدود و اعتیاد به این قبیل ابزارها می تواند موجب تهدید سلامت جسمی، رشد اجتماعی و روانی جوانان شود. از آن رو که دانشجویان در عصر کنونی زمان بیشتری را با اینترنت و صفحات مجازی خواه به دلیل آموزش یا بنا به دلایل غیرآموزشی می گذرانند لازم است تا عوامل درون فردی تاثیرگذار در اعتیاد به اینترنت بررسی شوند. هدف: مطالعه حاضر با هدف پیش بینی اعتیاد به اینترنت براساس خودناتوان سازی و تحمل ابهام در دانشجویان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر تهران در سال ۱۴۰۳ می باشد که ۲۲۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس در پژوهش مشارکت داشتند و اطلاعات ۲۱۷ نفر مورد بررسی قرار گرفت. به منظور انجام پژوهش از پرسشنامه های تحمل ابهام مکلین (۱۹۹۳)، خودناتوان سازی جونز و رودوالت (۱۹۸۲) و اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (۱۹۹۸) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون چنگانه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه های تحمل ابهام، خلق منفی و عذرتراشی با متغیر اعتیاد به اینترنت همبستگی معنادار وجود دارد (۰۰۱/۰P<). بررسی ضرایب رگرسیونی نیز نشان داد که از بین متغیرهای موجود، خلق منفی و عذرتراشی به ترتیب با مقدار ضریب ۳۸/۰ و ۲۱/۰ اعتیاد به اینترنت را پیش بینی می کنند (۰۰۱/۰P<). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین خودناتوان سازی و تحمل ابهام با اعتیاد به اینترنت ارتباط معناداری دارند. از لحاظ کاربردی آموزش و مداخلات روانشناختی حرفه ای با محتوای اصلاح

کلیدواژه ها:

اعتیاد به اینترنت ، خودناتوان سازی ، تحمل ابهام ، دانشجویان ، روانشناسی