رابطه بین مهارت خودکنترلی و سرمایه فرهنگی با استفاده از فضای مجازی

مقدمه: در عصر دیجیتال کنونی، فضای مجازی نقش مهمی در زندگی روزمره افراد دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مهارت خودکنترلی و سرمایه فرهنگی با استفاده از فضای مجازی انجام شد. روش: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل معلمان ابتدایی مدارس دخترانه شهر رامسر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ به تعداد ۳۰۰ نفر بودند که با استفاده از جدول مورگان، ۱۶۹ نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه دنیای مجازی (VWQ؛ لی و همکاران، ۲۰۰۵)، پرسشنامه مهارت خودکنترلی (SCQ؛ تانجی و همکاران، ۲۰۰۴) و مقیاس سرمایه فرهنگی (SCS؛ بوردیو، ۱۹۹۹) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی از قبیل میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی و درصد فراوانی و ضریب همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS-۲۳ انجام شد. نتایج : یافته ها نشان داد که میان استفاده از فضای مجازی با مهارت خودکنترلی و سرمایه فرهنگی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). نتیجه گیری : از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که تقویت مهارت خودکنترلی و سرمایه فرهنگی افراد می تواند در استفاده درست از فضای مجازی نقش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

استفاده از فضای مجازی ، خودکنترلی ، سرمایه فرهنگی