تاثیر خودپنداره تحصیلی بر رشد مهارت های شناختی و عملی در دانش آموزان

خودپنداره تحصیلی یکی از مولفه های کلیدی در روان شناسی تربیتی است که نقش مهمی در فرآیند یادگیری، پیشرفت تحصیلی و کسب مهارت های شناختی و عملی دانش آموزان ایفا می کند. این مقاله مروری با هدف تحلیل نظام مند پژوهش های انجام شده در حوزه رابطه بین خودپنداره تحصیلی و رشد مهارت های دانش آموزان نگاشته شده است. یافته های حاصل از مطالعات نظری و تجربی نشان می دهد که خودپنداره مثبت در حوزه تحصیل می تواند موجب افزایش انگیزش درونی، افزایش درگیری شناختی در فرایند یادگیری، و تقویت توانایی دانش آموزان در مواجهه با مسائل پیچیده و انجام فعالیت های عملی شود. همچنین، بررسی پژوهش های داخلی و خارجی بیانگر آن است که رابطه دوسویه و پویایی میان خودپنداره تحصیلی و عملکرد مهارتی وجود دارد، به گونه ای که ارتقای یکی می تواند منجر به بهبود دیگری گردد. در پایان، بر ضرورت توجه بیشتر نظام آموزشی به تقویت باورهای مثبت تحصیلی و طراحی برنامه هایی مبتنی بر رشد خودپنداره در مدارس تاکید شده است.

کلیدواژه ها:

خودپنداره تحصیلی ، عملکرد مهارتی ، مهارت های شناختی ، انگیزش تحصیلی ، روان شناسی تربیتی ، آموزش و پرورش