نقش سبک ارتباطی معلم در شکل گیری انگیزش درونی یادگیرندگان ابتدایی

این مقاله مروری به بررسی نقش سبک ارتباطی معلم در شکل گیری انگیزش درونی یادگیرندگان ابتدایی می پردازد. انگیزش درونی به عنوان نیروی محرکه درونی افراد برای انجام فعالیت ها بدون نیاز به پاداش های بیرونی، در فرایند یادگیری اهمیت حیاتی دارد. در سال های ابتدایی تحصیل، دانش آموزان در حال توسعه نگرش های خود نسبت به مدرسه و یادگیری هستند و سبک ارتباطی معلم می تواند تاثیر عمیقی بر این نگرش ها بگذارد. معلمانی که از سبک های ارتباطی مثبت، حمایت گرانه و مبتنی بر احترام متقابل استفاده می کنند، می توانند فضایی امن و تشویق کننده ایجاد کنند که در آن دانش آموزان احساس ارزشمندی، شایستگی و خودمختاری داشته باشند. این احساسات، سنگ بنای انگیزش درونی محسوب می شوند. در مقابل، سبک های ارتباطی آمرانه، انتقادی یا بی تفاوت می توانند به کاهش اعتماد به نفس، اضطراب و در نهایت، تضعیف انگیزش درونی منجر شوند. این مقاله با بررسی جامع ادبیات پژوهشی مرتبط، به تحلیل ابعاد مختلف سبک ارتباطی معلم از جمله همدلی، احترام، فراهم آوردن خودمختاری، بازخورد سازنده و توجه به نیازهای فردی دانش آموزان می پردازد. همچنین، مکانیسم هایی که از طریق آنها سبک ارتباطی معلم بر انگیزش درونی تاثیر می گذارد، مانند تقویت احساس شایستگی، افزایش تعلق خاطر به مدرسه و توسعه علاقه به یادگیری، مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت، این مقاله بر لزوم آموزش مهارت های ارتباطی موثر به معلمان و ارائه راهکارهای عملی برای ایجاد یک محیط یادگیری انگیزشی در کلاس های درس ابتدایی تاکید می کند. این پژوهش نشان می دهد که سرمایه گذاری بر بهبود سبک ارتباطی معلمان، نه تنها به افزایش انگیزش درونی دانش آموزان منجر می شود، بلکه پایه های یک یادگیری مادام العمر و عمیق را نیز بنا می نهد. توجه به این مهم، می تواند نتایج مثبت چشمگیری در عملکرد تحصیلی و رشد شناختی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سبک ارتباطی معلم ، انگیزش درونی ، یادگیرندگان ابتدایی ، رابطه معلم-دانش آموز ، خودمختاری