بررسی نقش باورهای تحصیلی در پیشگیری از غیبت های مکرر دانش آموزان ابتدایی

غیبت مکرر دانش آموزان ابتدایی یک معضل آموزشی و اجتماعی مهم است که پیامدهای منفی گسترده ای بر عملکرد تحصیلی، رشد اجتماعی-عاطفی و موفقیت های آتی دانش آموزان دارد. این مقاله مروری به بررسی نقش باورهای تحصیلی در پیشگیری از غیبت های مکرر دانش آموزان ابتدایی می پردازد. باورهای تحصیلی، شامل خودکارآمدی تحصیلی، ارزش تکلیف، انتظارات موفقیت و هدف گرایی، نقش حیاتی در انگیزه و پشتکار دانش آموزان ایفا می کنند. دانش آموزانی که باورهای تحصیلی مثبت دارند، احتمال بیشتری دارد که مدرسه را محیطی ارزشمند برای یادگیری بدانند و در مواجهه با چالش ها از خود مقاومت نشان دهند. این مقاله با مروری جامع بر ادبیات پژوهشی مرتبط، به تحلیل عوامل موثر بر غیبت های مکرر، از جمله عوامل فردی، خانوادگی و مدرسه ای، می پردازد. همچنین، سازوکارهای روان شناختی که از طریق آن ها باورهای تحصیلی می توانند بر حضور منظم دانش آموزان تاثیر بگذارند، تشریح می شود. راهکارهای عملی برای تقویت باورهای تحصیلی مثبت در دانش آموزان ابتدایی، مانند ایجاد محیط یادگیری حمایت گر، تقویت احساس تعلق به مدرسه، آموزش مهارت های خودتنظیمی و ارائه بازخوردهای سازنده، مورد بحث قرار می گیرد. هدف این مقاله، ارائه یک چارچوب نظری و کاربردی برای سیاست گذاران آموزشی، معلمان و والدین به منظور کاهش غیبت های مکرر و ارتقای حضور منظم دانش آموزان از طریق مداخله در باورهای تحصیلی آنان است. توجه به ابعاد روان شناختی غیبت، به ویژه باورهای تحصیلی، می تواند رویکردهای موثرتری را برای مقابله با این پدیده ارائه دهد. در نهایت، این مقاله بر لزوم یک رویکرد جامع و چندوجهی برای غلبه بر غیبت مکرر تاکید می کند که هم عوامل فردی و هم عوامل سیستمی را در بر می گیرد.

کلیدواژه ها:

غیبت مکرر ، دانش آموزان ابتدایی ، باورهای تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، پیشگیری