نقش یادگیری مشارکتی در شکل دهی به مدرسه یادگیرنده و تعامل محور

دنیای امروز با سرعت فزاینده ای در حال تغییر است و این تغییرات، انتظارات از نظام های آموزشی را نیز دگرگون ساخته اند. مدارس دیگر نمی توانند صرفا به انتقال دانش اکتفا کنند، بلکه باید فضایی پویا برای رشد مهارت ها، پرورش تفکر انتقادی، و توانمندسازی افراد برای زندگی در جامعه ای پیچیده باشند. در این میان، مفهوم مدرسه یادگیرنده به عنوان الگویی پیشرو مطرح می شود که در آن، یادگیری نه تنها برای دانش آموزان، بلکه برای تمامی اعضای سازمان از جمله معلمان، مدیران، و کارکنان نیز مستمر و جاری است. این رویکرد، بر اهمیت ایجاد یک فرهنگ سازمانی تاکید دارد که در آن، اشتراک گذاری دانش، همکاری، و بازتاب تجربیات به عنوان ستون های اصلی توسعه عمل می کنند. در کنار این، مفهوم مدرسه تعامل محور نیز اهمیت فزاینده ای پیدا کرده است؛ مدرسه ای که در آن، تعاملات سازنده بین دانش آموزان، معلمان، و سایر ذینفعان، زمینه ساز یادگیری عمیق تر و پایدارتر می شود. در این راستا، یادگیری مشارکتی به عنوان یک راهبرد آموزشی قدرتمند، نقش محوری در شکل دهی به هر دو این الگوها ایفا می کند. این روش، فراتر از صرفا کار گروهی، بر وابستگی متقابل مثبت، مسئولیت پذیری فردی، تعامل چهره به چهره، مهارت های میان فردی، و پردازش گروهی تاکید دارد. هدف این مقاله، بررسی جامع نقش یادگیری مشارکتی در ایجاد و تقویت فرهنگ مدرسه یادگیرنده و تعامل محور است. این پژوهش مروری، با تکیه بر ادبیات نظری و یافته های پژوهشی موجود، به تشریح ابعاد مختلف یادگیری مشارکتی و تاثیرات آن بر جنبه های گوناگون عملکرد مدرسه می پردازد. این مقاله تلاش می کند تا با تحلیل دقیق مبانی نظری و کاربردهای عملی، چشم اندازی روشن از چگونگی استفاده از یادگیری مشارکتی برای تبدیل مدارس به نهادهای یادگیرنده و پویا ارائه دهد که در آن، هر فرد به عنوان یک یادگیرنده فعال و مشارکت کننده در فرآیند آموزشی شناخته می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مدرسه یادگیرنده ، مدرسه تعامل محور ، فرهنگ سازمانی ، آموزش و پرورش