نگاهی نوین به رابطه میان عزت نفس و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری

هدف این مقاله مروری، بررسی و تحلیل رابطه میان عزت نفس و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری است. داده ها و منابع این پژوهش از سال ۱۳۸۶ تا ۱۴۰۳، با گردآوری از پایگاه های علمی معتبر همچون سیویلیکا و مجلات تخصصی آموزش و روانشناسی استثنایی استخراج شده اند. اختلالات یادگیری به عنوان یکی از چالش های مهم در حوزه آموزش، علاوه بر ایجاد مشکلات در عملکرد تحصیلی، تاثیر منفی قابل توجهی بر عزت نفس و خودپنداره دانش آموزان دارد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که عزت نفس، به عنوان یک مولفه کلیدی روانشناختی، نقش میانجی و تعدیل کننده ای در پیشرفت تحصیلی این دانش آموزان ایفا می کند. افزایش عزت نفس موجب بهبود انگیزه، خودکارآمدی و تعاملات اجتماعی دانش آموزان می شود که در نهایت منجر به ارتقای عملکرد تحصیلی آنان می گردد. همچنین، مداخلات آموزشی و روانی هدفمند که بر افزایش مهارت های حل مسئله، خودتنظیمی و آموزش مهارت های اجتماعی تمرکز دارند، در بهبود عزت نفس و کاهش پیامدهای منفی اختلالات یادگیری موثرند. علاوه بر این، نقش حمایت های خانواده و مدرسه در تقویت عزت نفس و فراهم آوردن بستر مناسب برای رشد تحصیلی مورد تاکید قرار گرفته است. این پژوهش با بررسی منابع متعدد و مطالعات پیشین، ضرورت توجه ویژه به جنبه های روانشناختی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری را برجسته می سازد و پیشنهاد می کند که سیاست گذاران و مربیان در جهت ارتقاء کیفیت آموزش و بهبود شرایط روانی این دانش آموزان، برنامه های جامع و متناسب طراحی و اجرا کنند. در نهایت، این مقاله به اهمیت تقویت عزت نفس به عنوان عاملی اساسی برای موفقیت تحصیلی و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان با اختلالات یادگیری اشاره دارد.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، پیشرفت تحصیلی ، اختلالات یادگیری ، خودکارآمدی ، مداخلات آموزشی ، دانش آموزان استثنایی