بررسی نقش تعدیل کنندگی استرس والدینی در سبکهای دلبستگی عاشقانه و عملکرد خانواده

خانواده به عنوان یک عامل محیطی، نقش مهمی در سلامت افراد ایفا می کند از این رو، ارزیابی عوامل موثر بر آن چون روابط عاطفی و نوع تعاملات بین فردی افراد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش بررسی نقش تعدیل کنندگی استرس والدینی در سبک های دلبستگی عاشقانه و عملکرد خانواده است. این پژوهش، کاربردی و از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه والدین کودکان 6 تا 8 ساله شهر کرمانشاه بودند از بین آنها 240 والد به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه های شیوه های رفتاری (فرامن و وهنر، 1999)، استرس والدینی (عابدینی، 1995) و مقیاس عملکرد خانواده(اپشتاین و همکاران، 1983) جمع آوری و با استفاده از رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شد. نتایج نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن با عملکرد خانواده رابطه مثبت و معنادار و بین سبک دلبستگی پریشان و گسسته با عملکرد خانواده رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین استرس والدینی نقش تعدیل کننده را در رابطه بین سبک های دلبستگی عاشقانه و عملکرد خانواده دارد. یافته های پژوهش می تواند در مداخله های آموزشی یا درمانی معطوف به کاهش استرس والدینی و بهبود عملکرد خانواده سودمند باشند.

کلیدواژه ها:

استرس والدینی ، سبک دلبستگی عاشقانه ، عملکرد خانواده