نقش معلمان در شناسایی و حمایت از دانش آموزان با اختلال ریاضی در مدارس ابتدایی

اختلال یادگیری ریاضی، که گاهی اوقات به عنوان دیسکالکولیا شناخته می شود، یکی از رایج ترین و در عین حال کمتر شناخته شده ترین اختلالات یادگیری است که می تواند تاثیرات عمیقی بر عملکرد تحصیلی و زندگی روزمره دانش آموزان ابتدایی بگذارد. این اختلال فراتر از ضعف های موقت در درس ریاضی است و به دشواری های مداوم در درک مفاهیم عددی، انجام محاسبات، حل مسائل ریاضی و استدلال کمی اشاره دارد. درک صحیح و به موقع این اختلال برای ارائه حمایت های لازم و پیشگیری از پیامدهای منفی آن بر اعتماد به نفس و انگیزه تحصیلی دانش آموزان حیاتی است. معلمان ابتدایی به دلیل ارتباط مستقیم و مستمر با دانش آموزان، نقش بی بدیلی در شناسایی اولیه این اختلال ایفا می کنند. آن ها با مشاهده دقیق رفتارها، الگوهای یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در کلاس درس، می توانند نشانه های هشداردهنده اختلال ریاضی را تشخیص دهند. علاوه بر شناسایی، معلمان مسئولیت طراحی و اجرای مداخلات آموزشی موثر را بر عهده دارند. این مداخلات شامل استفاده از روش های تدریس متنوع، آموزش های انفرادی و گروهی، بهره گیری از ابزارهای کمک آموزشی ملموس، و ارائه بازخورد سازنده و مستمر است. هدف از این مقاله مروری، تبیین جامع نقش معلمان در دو مرحله کلیدی شناسایی و حمایت از دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی در مدارس ابتدایی است. این مقاله به بررسی اهمیت تشخیص زودهنگام، ارائه تعاریف و مبانی نظری مرتبط با اختلال ریاضی، و تشریح راهبردهای عملی و کاربردی می پردازد که معلمان می توانند برای کمک به این دانش آموزان به کار گیرند. با افزایش آگاهی و توانمندی معلمان، می توان گام های موثری در جهت بهبود عملکرد تحصیلی و ارتقای کیفیت زندگی دانش آموزان با اختلال ریاضی برداشت.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ریاضی ، دیسکالکولیا ، معلمان ابتدایی ، شناسایی ، حمایت آموزشی