بازاندیشی حاکمیت دریاها در عصر واقعیت ترکیبی و جنگال دیجیتال: تحلیل حقوقی تعامل داده های زنده، بازنمایی های مولد و نظام های طبقه بندی اطلاعات در سیاست دریایی ایالات متحده

با گسترش فناوری های دیجیتال در بازنمایی فضاهای دریایی، تنش های جدید حقوقی در تقاطع امنیت ملی، آزادی اطلاعات، و حقوق بین المللی دریاها بروز می کند. این مقاله چالش های نظارتی پیچیده ای را که از استفاده از تصاویر تولیدی هوش مصنوعی، نظارت از طریق پهپادها، و ابزارهای شبیه سازی زمان واقعی برای نمایش مناطق ساحلی و اقیانوسی تحت صلاحیت ایالات متحده به وجود می آید، مورد بررسی قرار می دهد. این فناوری ها مرز بین واقعیت و داستان را محو کرده و سوالات فوری در مورد مالکیت داده ها، مسئولیت پلتفرم ها و محدودیت های حاکمیتی در مدیریت فضای اطلاعاتی دریاها ایجاد می کند.مقاله، زمینه دکترین حقوقی پراکنده ای را که از اصول UNCLOS و رژیم های طبقه بندی فدرال تا دادرسی های متمم اول قانون اساسی ایالات متحده را شامل می شود، مورد بررسی قرار می دهد و نشان می دهد که قوانین موجود قادر به مقابله با ظهور «دیپ فیک های اقیانوسی» و شبیه سازی های هیبریدی دریایی نیستند. در پاسخ به این مشکلات، مدل سه سطحی مقرراتی را پیشنهاد می کند که بین محتوای مصنوعی خالص، رسانه های هیبریدی مبتنی بر داده، و شبیه سازی های با دقت بالا تمایز قائل می شود. این مدل، دسترسی عمومی به داده های دریایی را با محدودیت های هدفمند بر اساس ریسک، صحت و حساسیت ژئوپولیتیکی تعادل می بخشد.در نهایت، مقاله استدلال می کند که حاکمیت در قرن بیست و یکم باید شامل کنترل بر ابعاد روایتی فضای دریایی باشد. قانون باید تکامل یابد تا نه تنها ورود غیرمجاز به آب های سرزمینی، بلکه ساخت معنای غیرمجاز در آن ها را نیز کنترل کند.