متحد الشکل سازی حقوق قراردادها؛ مبانی و روش ها

متحدالشکل سازی حقوق قراردادها، به معنای یکپارچه کردن قواعد حاکم بر قراردادها در سطح جهانی است؛ که به منظور استحکام قراردادهای تجاری در راستای شفافیت بیشتر، حذف مرحله توسل به قواعد حل تعارض و کاهش زمان رسیدگی به دعوا و نیز مدیریت مخاطرات حقوقی از طریق پیش بینی پذیری، صورت می گیرد. متحدالشکل سازی با دو رویکرد تطبیقی و خلاق، با اتخاذ روش های سنتی و نوین انجام می پذیرد. پیمان های الزامی (کنوانسیونهای بین المللی، توافقنامه های دوجانبه و قواعد الزام آور منطقه ای) و غیر الزامی و با ضمانت اجرایی کم تر (قوانین نمونه و مقررات قانون ساز نمونه)، به عنوان روش های سنتی؛ و طراحی حقوق نرم در سه دسته ی «اصول حقوقی»، «حقوق مدرن» و «پذیرش داوطلبانه قانون کارآمد یک دولت در سایر دول»، و نهاد شبه قضایی داوری بین المللی، روش های نوین متحدالشکل سای حقوق قراردادها به شمار می روند.

کلیدواژه ها:

متحدالشکل سازی ، حقوق قراردادها ، کنوانسیون ، قانون نمونه ، حقوق نرم