تحلیل موانع اجرای ارزشیابی فرایندی در مدارس چندپایه مناطق روستایی و عشایری (مطالعه موردی: شهرستان نقده)

هدف این تحقیق بررسی موانع اجرای ارزشیابی فرایندی در مدارس ابتدایی مناطق روستایی و عشایری شهرستان نقده می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۸۰ معلم دوره ابتدایی در این مناطق بوده که به روش سرشماری همه معلمان به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد: یکی پرسشنامه نگرش سنج با ۳۰ گویه بر اساس مقیاس لیکرت و دیگری پرسشنامه دانش سنج با ۲۰ سوال چهارگزینه ای که روایی آن ها توسط متخصصان تایید و پایایی آنها به ترتیب با ضریب آلفای کرونباخ ۰.۹۲ و روش دو نیمه کردن ۰.۸۳ محاسبه گردید. پژوهش به روش توصیفی-پیمایشی و با رویکرد ترکیبی (کیفی-کمی) انجام شد و برای تجزیه و تحلیل داده های کمی از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون t، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان می دهند که ۶۴ درصد از معلمان از ارزشیابی فرایندی به میزان قابل توجهی استفاده می کنند، در حالی که ۱۸.۴ درصد از آن ها با این روش آشنا نیستند. همچنین، بین آشنایی معلمان با ارزشیابی فرایندی و میزان استفاده از آن رابطه معنی دار (R=۰.۶۹۴، p<۰.۰۰۱) وجود داشت، اما ارتباط معناداری بین سطح تحصیلات معلمان و به کارگیری این روش مشاهده نشد (p=۰.۹۸۷). این یافته ها ضرورت آموزش های مستمر برای معلمان به منظور بهبود استفاده از ارزشیابی فرایندی و ارتقاء کیفیت یادگیری دانش آموزان را تاکید می کنند. نتیجه گیری این است که بهبود نظام آموزشی در این مناطق نیازمند تلفیق مناسب ارزشیابی فرایندی با شیوه های آموزشی هدفمند است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی فرایندی ، ارزشیابی توصیفی ، مدارس چندپایه ، کیفیت یادگیری ، چالش های آموزشی