تاثیر آموزش های غیررسمی بر رشد شناختی و مهارتی کودکان

رشد شناختی و مهارتی کودکان به عنوان یکی از اساسی ترین مولفه های تربیتی و آموزشی، نیازمند توجهی همه جانبه به شیوه ها و محیط های یادگیری است. در این میان، آموزش های غیررسمی به عنوان مکملی موثر در کنار نظام آموزشی رسمی، نقش بسزایی در توسعه ی توانمندی های ذهنی، مهارتی و اجتماعی کودکان ایفا می کنند. این مقاله مروری با هدف بررسی ابعاد و تاثیرات آموزش های غیررسمی بر رشد شناختی و مهارتی کودکان تدوین شده است. ابتدا مفاهیم بنیادین آموزش غیررسمی، رشد شناختی و رشد مهارتی تعریف و تبیین گردیده و سپس با استفاده از یافته های پژوهش های داخلی و خارجی، به تحلیل نقش محیط هایی چون خانواده، بازی، رسانه، فضاهای فرهنگی-اجتماعی، اردوهای آموزشی، تعاملات گروهی، آموزش های مجازی و برنامه های فوق برنامه پرداخته شده است. نتایج مرور منابع نشان می دهد که آموزش های غیررسمی از طریق فراهم سازی فرصت های یادگیری منعطف، تعاملی و واقع گرایانه، به شکل گیری تفکر انتقادی، خلاقیت، مهارت های ارتباطی، خودتنظیمی و انگیزش یادگیری در کودکان کمک می کنند. همچنین این نوع آموزش ها، زمینه ی پرورش مهارت های عملی و اجتماعی را فراهم می آورند که در بسیاری موارد، نظام رسمی از تامین آن ها ناتوان است. مقاله حاضر بر ضرورت توجه سیاست گذاران، والدین و مربیان به توسعه ی برنامه های غیررسمی هدفمند و تلفیق آن ها با آموزش های رسمی تاکید دارد تا بتوان زمینه ی رشد همه جانبه ی کودکان را فراهم ساخت.

کلیدواژه ها:

آموزش غیررسمی ، رشد شناختی ، رشد مهارتی ، کودکان ، یادگیری تعاملی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش های مکمل.