مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و آموزش با کمک فناوری های نوین در کلاس های ابتدایی

هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه تاثیر دو روش آموزشی سنتی و آموزش با استفاده از فناوری های نوین بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. با گسترش فناوری در دهه های اخیر، نظام های آموزشی در تلاش هستند تا از ابزارهای نوین برای بهبود کیفیت تدریس و افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان بهره برداری کنند. در این راستا، روش سنتی که بر نقش معلم به عنوان منبع اصلی دانش و آموزش چهره به چهره تاکید دارد، با رویکردهای فناورانه ای که از ابزارهای دیجیتال، محتواهای چندرسانه ای، اپلیکیشن های آموزشی و یادگیری آنلاین بهره می گیرند، مورد مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش، ابعاد مختلف این دو روش از جمله تاثیر آن ها بر انگیزش، درک مفاهیم، مشارکت دانش آموز، تنوع در شیوه ارائه محتوا، امکان شخصی سازی آموزش، و چالش های مربوط به هر یک بررسی شده اند. نتایج نشان می دهد که آموزش سنتی همچنان در انتقال مفاهیم پایه و ایجاد نظم آموزشی موثر است، اما در ایجاد انگیزش درونی، پاسخ به تفاوت های فردی و تقویت مهارت های فناوری محور، محدودیت هایی دارد. در مقابل، آموزش با فناوری های نوین باعث افزایش انگیزه، یادگیری تعاملی، و بهبود مشارکت فعال دانش آموزان می شود، اما نیازمند زیرساخت مناسب، آمادگی معلمان و نظارت دقیق برای جلوگیری از استفاده نادرست یا سطحی است. در نهایت، یافته ها نشان می دهند که استفاده از رویکرد ترکیبی که در آن مزایای هر دو روش به شکل هدفمند تلفیق می شوند، می تواند بهترین نتایج را در بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به همراه داشته باشد. برای رسیدن به این هدف، فراهم سازی امکانات فناورانه، آموزش مستمر معلمان، تدوین محتوای متناسب، و حمایت سیاست گذاران آموزشی ضروری است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، تدریس ، یادگیری ، فناوری