نقش میانجیگر باورهای هوشی در پیشبینی اضطراب امتحان براساس ذهنآگاهی در دانشآموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرکرج

این پژوهش با هدف پیشبینی اضطراب امتحان براساس ذهنآگاهی با نقش میانجیگر باورهای هوشی در دانشآموزان انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. تمامی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر کرج در سال ۱۴۰۰ جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند، که با نمونهگیری در دسترس تعداد ۳۰۰ نفر از بین آنها انتخاب و به پرسشنامههای اضطراب امتحان (ساراسون، ۱۹۵۷)، پرسشنامه ذهنآگاهی (بائر و همکاران، ۲۰۰۶) و پرسشنامه باور ضمنی هوش (عبدالفتاح و یاتس، ۲۰۰۶) پاسخ دادند. تحلیل دادهها نیز در دو سطح توصیفی و استنباطی و با رعایت پیش فرضهای لازم و با نرمافزار SPSS و AMOS نسخه ۲۴ انجام شد. براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی روابط علی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. بهطور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان دادند که ذهنآگاهی هم بهصورت مستقیم و هم بهصورت غیرمستقیم از طریق باور ضمنی هوش در دانشآموزان دختر مقطع متوسطه اول با اضطراب امتحان رابطه دارند. همچنین، نتایج نشان داد رابطه بین ذهنآگاهی با باور ضمنی هوش در سطح ۰۵/۰ معنادار است. بین باور هوشی افزایشی با اضطراب امتحان همبستگی منفی و معنادار اما بین باور هوشی ذاتی با اضطراب امتحان همبستگی مثبت و معناداری مشاهده شد. با توجه به نتایج لازم است مراکز آموزشی و مشاوران مدارس به منظور کاهش مشکلات تحصیلی دانشآموزان، علاوه بر انجام برنامههای آموزشی، به مسائل بهداشتی- روانی آنان و سازههای مهم ذهن آگاهی و باورهای ضمنی هوشی توجه مبذول دارند.

کلیدواژه ها:

اضطراب امتحان ، باور ضمنی هوش ، ذهنآگاهی ، دانش آموزان