تاثیر رویکرد تعامل محور تدریس بر پرورش مهارت های اجتماعی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش های تدریس تعامل محور بر پرورش مهارت های اجتماعی دانش آموزان است. در دنیای امروز، مهارت های اجتماعی به عنوان یکی از ارکان اصلی موفقیت فردی و اجتماعی شناخته می شوند و نظام آموزشی نقش بسزایی در تقویت این مهارت ها ایفا می کند. روش های سنتی تدریس، که عمدتا مبتنی بر انتقال یک سویه اطلاعات از معلم به دانش آموز هستند، به دلیل عدم مشارکت فعال دانش آموزان، نمی توانند زمینه لازم برای رشد مهارت های اجتماعی را فراهم کنند. در مقابل، روش های تدریس تعامل محور با تاکید بر گفت وگو، همکاری، حل مسئله گروهی و مشارکت فعال، بستر مناسبی برای یادگیری اجتماعی فراهم می آورند. این پژوهش با رویکرد کیفی و به شیوه توصیفی انجام شده است. برای جمع آوری اطلاعات، از منابع کتابخانه ای شامل کتاب ها، مقالات علمی-پژوهشی، پایان نامه ها و منابع معتبر دیجیتال استفاده شده است. تمرکز اصلی بر تحلیل محتوای نظریه های آموزشی، تجربیات عملی زمینه تاثیر روش های تعامل محور مانند بحث گروهی و ایفای نقش و یادگیری مشارکتی بر مهارت هایی چون همدلی، ارتباط موثر، همکاری، حل تعارض و مسئولیت پذیری بوده است. یافته های این بررسی نشان می دهد که به کارگیری روش های تعامل محور در فرآیند تدریس می تواند به شکل معناداری موجب رشد مهارت های اجتماعی در دانش آموزان گردد. این روش ها نه تنها موجب افزایش اعتمادبه نفس و خودآگاهی دانش آموزان می شوند، بلکه توانایی آنان را در تعامل با دیگران، پذیرش تفاوت ها و مشارکت در فعالیت های جمعی تقویت می کنند. در پایان، پیشنهاد می شود که نظام آموزشی با بازنگری در شیوه های تدریس، زمینه به کارگیری گسترده تر روش های تعامل محور را برای ارتقاء توانمندی های اجتماعی دانش آموزان فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، تدریس تعامل محور ، یادگیری ، بحث گروهی ، یادگیری مشارکتی ، ایفای نقش ، مهارت های اجتماعی