تاثیر معنویت درمانی بر روی شفقت به خود در مادران دارای دانش آموز با اختلال یادگیری ویژه

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر معنویت درمانی بر روی شفقت به خود در مادران دارای دانش آموز با اختلال یادگیری ویژه بود. طرح پژوهش ، آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دانش آموزان با اختلال یادگیری ویژه شهرستان رستم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر از مادران دانش آموزان با اختلال یادگیری ویژه مراجعه کننده به مرکز جامع سنجش، آموزش، توانبخشی و مداخله بهنگام رشدی – تربیتی شهرستان رستم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. که به روش در دسترس انتخاب و با تقسیم تصادفی در دو گروه آزمایش( ۱۵نفر) و گروه کنترل (۱۵نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه شفقت به خود استفاده شد. برای هر دو گروه قبل از شروع آموزش معنویت درمانی، پرسشنامه شفقت به خود به عنوان پیش آزمون تکمیل شد. برنامه آموزش معنویت درمانی مشتمل بر ۱۲ جلسه، به مدت ۲ ماه و هر هفته دو جلسه ۶۵ دقیقه به گروه آزمایش ارائه شد. شایان ذکر است که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی از طرف پژوهشگر دریافت نکردند. پس از اتمام دوره آموزش، پرسشنامه شفقت به خود به عنوان پس آزمون تکمیل شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده گردید، در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار استفاده شد. همچنین در بخش آمار استنباطی از تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که آموزش معنویت درمانی سبب بهبود شفقت به خود در مادران دارای دانش آموز با اختلال یادگیری ویژه می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از طریق برنامه آموزش معنویت درمانی می توان به ارتقای شفقت به خود در مادران دارای دانش آموز با اختلال یادگیری ویژه کمک کرد.

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی ، شفقت به خود ، اختلال یادگیری خاص ، دانش آموزان