بررسی تاثیر روش های تربیتی مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر عملکرد تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر عنبرآباد (سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳)

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی، تاب آوری و خودکارآمدی بر عملکرد تحصیلی (ریاضی، علوم، فارسی) و شاخص های سلامت روان (استرس، اضطراب، افسردگی) دانش آموزان متوسطه اول شهر عنبرآباد انجام شده است. جامعه آماری شامل ۴۰۰ دانش آموز از ۵ مدرسه بوده و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، ۲۰۰ دانش آموز (۱۰۰ نفر در گروه آزمایش و ۱۰۰ نفر در گروه کنترل) انتخاب شدند. گروه آزمایش در برنامه ۱۲ جلسه ای آموزشی شرکت کرده و داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل، t زوجی و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که نسبت به گروه کنترل، گروه آزمایش دارای بهبود معنادار در معدل دروس (افزایش میانگین از ۱۲.۵ به ۱۴.۳، SD≈۱.۲)، کاهش اضطراب (کاهش میانگین از ۳۰.۲ به ۱۸.۱، SD≈۴.۵، ۴۰٪ کاهش، p<۰.۰۵) و افزایش شاخص خودکارآمدی (افزایش میانگین از ۶۵.۳ به ۸۱.۶، SD≈۶.۵، بهبود ۲۵٪، p<۰.۰۱) گردیده اند.

کلیدواژه ها:

روش های تربیتی ، روانشناسی مثبت نگر ، عملکرد تحصیلی ، سلامت روان ، دانش آموزان مقطع متوسطه اول