بررسی تطبیقی مراحل تحول روانشناختی و تاثیر آن بر ساختار شخصیت دانش آموزان دوره ابتدایی

روان شناسی کودک به عنوان یکی از زیرشاخه های مهم علوم رفتاری، به بررسی نظام مند فرآیندهای رشدی و تحولی در دوره کودکی می پردازد؛ دوره ای که در آن مراحل متوالی رشد، نقشی بنیادین در تکوین شخصیت، شکل گیری هویت فردی، و سبک های رفتاری ایفا می نمایند. هر یک از این مراحل دارای ویژگی های منحصربه فردی هستند که چالش ها و فرصت هایی را در ابعاد شناختی، هیجانی و اجتماعی برای کودک فراهم می آورند. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی–تحلیلی، تلاش دارد تا ضمن تبیین اهمیت سیر تحولی در دوران کودکی، به بررسی تاثیر متغیرهای محیطی، شناختی و هیجانی در شکل گیری ساختار شخصیتی کودک بپردازد. این مطالعه بر مبنای مرور منابع علمی معتبر و تحلیل دیدگاه های نظری مختلف در روان شناسی رشد، نشان می دهد که درک عمیق از سطوح و مراحل تحول نه تنها پیش نیاز ارائه پاسخ های هدفمند و متناسب از سوی والدین، مربیان و روان شناسان است، بلکه می تواند به عنوان ابزاری کارآمد در طراحی مداخلات تربیتی اثربخش و پیشگیری از اختلالات رفتاری و روانی در آینده عمل کند. یافته ها بر لزوم ایجاد محیط های غنی، امن و حمایتگر در فرآیند تربیت کودک تاکید دارند و پیشنهاد می شود که نظام های آموزشی و حمایتی، برنامه ریزی های خود را بر پایه اصول روان شناختی تحولی، بازطراحی نمایند تا از رهگذر آن، امکان پرورش نسلی با شخصیت های سالم، منعطف و سازگار فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی تحولی ، مراحل رشد کودکی ، شکل گیری شخصیت ، عوامل محیطی-شناختی ، مداخلات تربیتی