بررسی اثرات روش های سنتی و نوین بر کیفیت یادگیری در مدارس ابتدایی

کیفیت یادگیری دانش آموزان در مقطع ابتدایی، به عنوان سنگ بنای موفقیت تحصیلی آتی و رشد شناختی آنان، از اهمیت بسزایی برخوردار است. یکی از عوامل کلیدی موثر بر کیفیت یادگیری، روش های تدریسی است که معلمان در کلاس درس به کار می گیرند. به طور کلی، روش های تدریس را می توان به دو دسته سنتی و نوین (فعال) تقسیم کرد. روش های سنتی که غالبا معلم محور هستند، بر انتقال دانش و حفظ و تکرار مفاهیم تاکید دارند، در حالی که روش های نوین بر فعالیت دانش آموز، تعامل، حل مسئله، و اکتشاف دانش توسط خود یادگیرنده متمرکز هستند. در مدارس ابتدایی، که دانش آموزان در مراحل اولیه رشد شناختی و اجتماعی قرار دارند، انتخاب روش تدریس مناسب تاثیر عمیقی بر انگیزه، درگیری، و عمق یادگیری آنان دارد. این مقاله مروری با هدف بررسی اثرات روش های سنتی و نوین تدریس بر کیفیت یادگیری در مدارس ابتدایی انجام شده است. با توجه به تحولات سریع علمی و نیاز به پرورش مهارت های تفکر و حل مسئله در دانش آموزان امروز، استفاده از روش های نوین تدریس بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، روش های سنتی نیز در برخی شرایط و بافت ها ممکن است اثربخش باشند و همچنین چالش هایی در مسیر اجرای موفقیت آمیز روش های نوین وجود دارد. این مقاله به مقایسه تطبیقی این دو رویکرد، مزایا و معایب هر یک، تاثیر آن ها بر ابعاد مختلف یادگیری (شناختی، مهارتی، نگرشی)، و چالش ها و راهکارهای مرتبط با به کارگیری آن ها در مدارس ابتدایی می پردازد و بر ضرورت انتخاب آگاهانه و تلفیقی روش ها با توجه به شرایط خاص کلاس و دانش آموزان تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس سنتی ، روش تدریس نوین ، کیفیت یادگیری ، مدارس ابتدایی ، یاددهی-یادگیری.