آواهای خاموش در اقلیم آموزش: بازخوانی نقش حرکات بدن و چهره معلم در معماری ارتباطی کلاس های ابتدایی

در نظام آموزشی، کیفیت ارتباط بین معلم و دانش آموز نقش حیاتی در فرآیند یادگیری دارد. بخشی از این ارتباط، از طریق «آواهای خاموش» یعنی حرکات بدن، حالات چهره و زبان بدن منتقل می شود. این مقاله با هدف بازخوانی نقش ارتباط غیرکلامی معلم در کلاس های ابتدایی، به بررسی اثرات روانی و آموزشی آن بر دانش آموزان می پردازد. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-توصیفی انجام شده و جامعه آماری آن دانش آموزان ابتدایی در بستر مشاهدات و منابع علمی است. یافته ها حاکی از آن است که معلمان دارای مهارت های ارتباط غیرکلامی موثر، کلاس هایی گرم تر، مشارکت پذیرتر و تعامل محورتر ایجاد می کنند. در مقابل، غفلت از این مهارت ها باعث افت ارتباطی و کاهش انگیزه یادگیری می شود. نتایج نشان می دهد که پرورش مهارت های زبان بدن در معلمان، می تواند به عنوان بخشی جدی از برنامه ریزی درسی و تربیت حرفه ای آن ها در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

زبان بدن ، ارتباط غیرکلامی ، حرکات چهره ، معلم ابتدایی ، تعامل آموزشی ، یادگیری عاطفی ، معماری ارتباط در کلاس