بررسی عوامل تاثیرگذار در بی رغبتی و افت تحصیلی دانش آموزان مدارس پسرانه

افت تحصیلی یکی از چالش های جدی نظام های آموزشی در جوامع مختلف به ویژه در مدارس پسرانه است که عوامل متعددی در بروز و تداوم آن نقش دارند. پژوهش حاضر به صورت مروری، مهم ترین عوامل موثر بر بی انگیزگی و افت تحصیلی دانش آموزان پسر را با استناد به مطالعات جدید و یافته های پژوهش های داخلی مورد بررسی قرار داده است. یافته ها نشان می دهد که عوامل فردی مانند پرخاشگری، اختلالات رفتاری، بلوغ زودرس، و ضعف در مهارت های اجتماعی از عوامل موثر در کاهش انگیزه تحصیلی در دانش آموزان پسر هستند. از سوی دیگر، محیط مدرسه نیز نقش پررنگی در افت دارد؛ به ویژه نبود تعامل سازنده با معلمان، فضای آموزشی نامناسب، شیوه های تدریس غیرجذاب، و ارزیابی های ناکارآمد می توانند رغبت به یادگیری را تضعیف کنند. همچنین، عوامل خانوادگی از جمله کم توجهی والدین، نبود الگوهای تحصیلی مناسب، شرایط اقتصادی نامطلوب و تنش های خانوادگی نیز در بروز افت تحصیلی نقش دارند. در کنار این موارد، ساختارهای کلان مانند ضعف برنامه ریزی آموزشی، عدم تناسب محتوا با جنسیت و شرایط سنی، و کمبود منابع حمایتی نیز روند افت را تشدید می کنند. با توجه به شواهد موجود، پژوهش تاکید دارد که سیاست گذاری های آموزشی برای کاهش افت تحصیلی دانش آموزان پسر باید چندلایه، هدفمند و بر اساس داده های میدانی باشد. همچنین، استفاده از راهکارهای مبتنی بر آموزش مهارت های زندگی، مشاوره تحصیلی و اصلاح شیوه های تدریس از جمله پیشنهادهای کلیدی این پژوهش است که می تواند زمینه ارتقاء کیفیت تحصیلی و روانی دانش آموزان را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

افت تحصیلی ، دانش آموزان پسر ، انگیزش تحصیلی ، مهارت های اجتماعی ، خانواده