نقش آموزش وپرورش در توسعه ی همه جانبه کشور

آموزش و پرورش یکی از بنیادی ترین ارکان هر جامعه به شمار می رود و بدون یک نظام آموزشی پویا، هیچ کشوری نمی تواند به توسعه پایدار و متوازن دست یابد. آموزش و پرورش زیربنای رشد فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشورهاست و نقش بی بدیلی در تربیت سرمایه انسانی ایفا می کند. توسعه همه جانبه مفهومی است که ابعاد مختلف حیات فردی و اجتماعی را دربرمی گیرد و برای تحقق آن، نیازمند پرورش انسان هایی خلاق، متفکر، توانمند و مسئول هستیم. این انسان ها در بستر نظام آموزشی شکل می گیرند و با آموزش های هدفمند و اصولی، به نیرویی موثر در پیشبرد اهداف جامعه تبدیل می شوند. آموزش رسمی از دوران پیش دبستانی آغاز شده و تا سطوح دانشگاهی ادامه می یابد. در کنار آن، آموزش غیررسمی و مادام العمر نیز نقش تکمیلی و مهمی در فرآیند توسعه دارد. نظام آموزشی کارآمد زمینه ساز شکوفایی استعدادهای فردی است و با فراهم آوردن فرصت های برابر برای همه ی اقشار جامعه، عدالت آموزشی را تقویت می کند. کشف و پرورش استعدادها نه تنها باعث رشد فردی، بلکه موجب افزایش بهره وری ملی و ارتقای شاخص های توسعه انسانی نیز می شود. نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده، ستون فقرات توسعه علمی و فناوری است و آموزش و پرورش با پرورش چنین نیروهایی، موتور محرک نوآوری و پیشرفت در کشور می شود. افزایش سطح سواد عمومی، توانمندی های شغلی، روحیه تحقیق و یادگیری، و ارتقای فرهنگ کار از نتایج آموزش موثر هستند. از سوی دیگر، آموزش به افزایش آگاهی اجتماعی منجر شده و آحاد جامعه را با حقوق، مسئولیت ها و وظایف شهروندی آشنا می کند. چنین آگاهی ای موجب رشد مشارکت مردم در امور سیاسی، فرهنگی و اجتماعی می شود و زمینه ساز شکل گیری جامعه ای پویا، مطالبه گر و مشارکت جو خواهد بود.

کلیدواژه ها:

توسعه همه جانبه ، آموزش و پرورش ، سرمایه انسانی ، عدالت آموزشی ، مشارکت اجتماعی