پیش بینی بهزیستی تحصیلی و یادگیری خودجهت دهی براساس راهبردهای خودتنظیمی در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی تحصیلی و یادگیری خودجهت دهی براساس بهره گیری از راهبردهای خودتنظیمی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۳۸۴ نفر برآورد شد. روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای می باشد و برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های بهزیستی تحصیلی تومینین - سوینی و همکاران (۲۰۱۲)، یادگیری خودجهت دهی چنگ و همکاران (۲۰۱۰) و خودتنظیمی بوفارد (۱۹۹۵ ) استفاده شد. از شاخص ها و روشهای آمار توصیفی برای بدست آوردن فراوانی ، درصد، میانگین ، انحراف استاندارد استفاده شده و سپس از آمار استنباطی برای بدست آوردن ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به کمک نرم افزار spss نسخه ۲۶ استفاده شده است . یافته های پژوهش نشان داد بهزیستی تحصیلی و یادگیری خودجهت دهی براساس خودتنظیمی در دانش آموزان پیش بینی پذیر است و ضریب همبستگی بین خودتنظیمی با بهزیستی تحصیلی (۵۰۴/۰(r= و با یادگیری خودجهت دهی (۸۱۵/۰(r= به صورت مثبت و مستقیم از نظر آماری معنادار است (۰۱/۰.(P= بنابراین با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می گردد: معلمان مدارس براساس برنامه مشخص بهره گیری از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی را به دانش آموزان آموزش دهند تا آنان با استفاده از این راهبردها، فعالیت های یادگیری خود را هدایت و نظارت نموده و نسبت به فعالیت تحصیلی و مدرسه علاقمند شوند.

کلیدواژه ها:

بهزیستی تحصیلی ، یادگیری خودجهت دهی ، راهبردهای خودتنظیمی