بررسی رابطه بین برنامه ریزی درسی و خلاقیت دانش آموزان

هدف این پژوهش، بررسی جامع و عمیق رابطه بین برنامه ریزی درسی و میزان خلاقیت دانش آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی است. برنامه ریزی درسی به عنوان چارچوبی سازمان یافته که اهداف آموزشی، محتوا، روش های تدریس و ارزشیابی را تعیین می کند، می تواند تاثیر بسزایی بر شکوفایی یا محدودیت خلاقیت دانش آموزان داشته باشد. خلاقیت نیز به عنوان توانایی تولید ایده های جدید، نوآورانه و مفید، از مولفه های کلیدی موفقیت فردی و اجتماعی در عصر حاضر محسوب می شود. در این مطالعه تلاش شده است تا با مروری بر ادبیات موجود و تحلیل نظری، ابعاد مختلف این رابطه شامل نقش انعطاف پذیری برنامه های درسی، اهمیت فعالیت های خارج از چارچوب کتاب، تاثیر تکالیف و پروژه های خلاقانه، و نقش معلم در پرورش تفکر واگرا مورد واکاوی قرار گیرد. نتایج این پژوهش می تواند به تدوین برنامه های درسی غنی تر و کاربردی تر یاری رساند که نه تنها به انتقال دانش می پردازند، بلکه بستر مناسبی برای پرورش استعدادهای خلاقانه دانش آموزان فراهم می کنند. این یافته ها برای برنامه ریزان آموزشی، معلمان، والدین و دست اندرکاران نظام تعلیم و تربیت مفید خواهد بود تا با درک عمیق تر این رابطه، گام های موثرتری در جهت تربیت نسلی خلاق و نوآور بردارند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، برنامه ریزی درسی ، دانش آموزان