تعیین ناصب «اذا»

از نظر نحوی «اذا» ظرفیه متضمن معنای شرط -که استعمالش غالبی است- عامل یا ناصب می خواهد؛ علمای علم نحو در ناصب «اذا» اختلاف کرده اند و به دو گروه محققین و مشهور تقسیم شده اند. محققین ناصب «اذا» را فعل شرط دانسته و مشهور ناصب «اذا» را فعل یا شبه فعلی که در محل جواب می آید، دانسته اند. در این تحقیق به روش کتابخانه ای-نقلی و از نوع توصیفی-تحلیلی به بررسی و نقد پیرامون این دو دیدگاه و اضافه شدن یا نشدن «اذا» پرداخته شده است. حاصل دلایل نحوی و کاوش های صورت گرفته، نشاندهنده این است که ناصب «اذا» جواب شرط بوده و قول مشهور رجحان دارد و همچنین از حیث معنایی و استعمالات قرآنی موافق استعمال و قواعد بوده و دلایل محققین و ردیه ایشان به قول مشهور، با اشکالاتی مواجه است که نمی توان آن را پذیرفت.

کلیدواژه ها:

اذا ، ناصب اذا ، قول محققین ، مشهور