بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای مقابله ای بر ارتقای تاب آوری و افکارخودآیند منفی دانش اموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای مقابله ای بر ارتقای تاب آوری و افکارخودآیند منفی دانش اموزان انجام گرفت. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دارای افکارخودآیند منفی و تاب آوری پایین در شهر شاهین دژ بود. روش تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد بود. حجم نمونه طبق فرمول کوکران ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی از نوع هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسیون (۲۰۰۳) و پرسشنامه پرسشنامه افکار خودآیند منفی (هولون و کندال، ۱۹۸۰ )، استفاده شد. جلسات آموزش راهبردهای مقابله ای در هشت جلسه ۴۵ دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس یک راهه و جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، آزمون لوین و بررسی همگنی شیب رگرسیون)، استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که: تاب آوری دانش آموزانی که درمان راهبردهای مقابله ای را دریافت کرده اند به طور معنی دار بالاتر از تاب آوری دانش آموزانی است که درمان راهبردهای مقابله ای را دریافت نکرده اند، همچنین افکارخودآیند منفی دانش آموزانی که درمان راهبردهای مقابله ای را دریافت کرده اند به طور معنی دار کمتر از افکارخودآیند منفی دانش آموزانی است که درمان راهبردهای مقابله ای را دریافت نکرده اند. بنابراین نتیجه می شود که راهبردهای مقابله ای بر ارتقای تاب آوری و افکارخودآیند منفی دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

راهبردهای مقابله ای ، تاب آوری ، افکارخودآیند منفی ، دانش آموزان.