جایگاه روش های تدریس معلم در کاهش افت تحصیلی دانش آموزان

افت تحصیلی در مقطع ابتدایی چالشی جدی است که بر عملکرد تحصیلی، انگیزه و اعتماد به نفس دانش آموزان تاثیر منفی می گذارد و می تواند پیامدهای بلندمدتی برای فرد و جامعه داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی نقش معلم، به ویژه اخلاق، رفتار و روش های تدریس او، در کاهش افت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. معلم به عنوان محور اصلی فرآیند آموزش، با ایجاد ارتباط عاطفی مثبت و نمایش ویژگی های اخلاقی مانند صبر، احترام و همدلی، محیطی حمایتی فراهم می کند که انگیزه و حس تعلق دانش آموزان را تقویت می کند. بازخوردهای سازنده معلم، که بر فرآیند یادگیری و پیشرفت متمرکز هستند، به بهبود مهارت های بنیادین مانند خواندن، نوشتن و ریاضی کمک کرده و از بی علاقگی به یادگیری پیشگیری می کنند. روش های تدریس فعال، از جمله یادگیری مبتنی بر بازی، داستان گویی و یادگیری مشارکتی، با درگیر کردن دانش آموزان در فعالیت های عملی و جذاب، یادگیری را معنادار کرده و افت تحصیلی را کاهش می دهند. جو عاطفی مثبت کلاس، که توسط رفتار حرفه ای معلم شکل می گیرد، مشکلات رفتاری و اضطراب مرتبط با یادگیری را به حداقل می رساند. آموزش معلمان در زمینه اخلاق حرفه ای و روش های تدریس فعال از طریق کارگاه های آموزشی و برنامه های توسعه حرفه ای، شایستگی های آنها را تقویت کرده و تاثیرشان را در پیشگیری از افت تحصیلی افزایش می دهد. این پژوهش با استفاده از روش کیفی توصیفی و مطالعه کتابخانه ای، بر اهمیت نقش معلم در ایجاد محیطی انگیزه بخش و موثر تاکید دارد. نتایج نشان می دهند که معلم با ترکیب اخلاق حرفه ای، رفتار حمایتی و روش های تدریس نوین، می تواند افت تحصیلی را به طور قابل توجهی کاهش دهد و پایه ای محکم برای موفقیت تحصیلی و رشد شخصی دانش آموزان فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

افت تحصیلی ، دانش آموز ، معلم ، تدریس