تاثیر تعامل مدیریت آموزشی و برنامه ریزی درسی در تسهیل یکپارچه سازی فناوری های آموزشی در مدارس مناطق محروم

علیرغم ایفای نقش محوری در ارتقای کیفیت آموزشی، اجرای فناوری های آموزشی در مدارس، به ویژه در مناطق محروم، با موانع قابل توجهی از جمله بودجه ناکافی، زیرساخت های ناکافی و ممنوعیت استفاده از تلفن همراه توسط دانش آموزان مواجه می شود. این پژوهش با هدف بررسی نقش هماهنگی مدیریت آموزشی و برنامه ریزی درسی در تسهیل یکپارچه سازی فناوری در مدارس مناطق محروم، به صورت مروری نظام مند انجام شد. مرور ۲۰ مقاله منتخب از پایگاه های علمی داخلی و بین المللی نشان داد که هماهنگی بین مدیریت آموزشی (تامین زیرساخت های ساده مانند تخته هوشمند و آموزش معلمان) و برنامه ریزی درسی (طراحی محتوای دیجیتال متناسب با فناوری های موجود) می تواند کیفیت آموزش را در مناطق محروم بهبود دهد. یافته ها حاکی از آن است که استفاده از فناوری های ساده و آفلاین مانند دی وی دی های آموزشی می تواند با محدودیت های مناطق محروم سازگار باشد. همچنین، موانعی مانند شکاف دیجیتال و مقاومت معلمان شناسایی شد که با آموزش های هدفمند و سیاست گذاری منسجم قابل مدیریت است. این مطالعه پیشنهاد می کند که مدیران با همکاری خیرین، زیرساخت های اولیه را تامین کنند و برنامه ریزان درسی، محتوایی متناسب با فرهنگ محلی طراحی کنند. سیاست گذاران نیز می توانند با تخصیص بودجه دولتی، هوشمندسازی مدارس محروم را تسریع کنند. این پژوهش بر ضرورت هماهنگی ساختاریافته برای غلبه بر چالش های ادغام فناوری تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، برنامه ریزی درسی ، فناوری آموزشی ، ادغام فناوری ، مناطق محروم