تاثیر هوش مصنوعی بر آموزش هنر و فرهنگ در مدارس از منظر زبان فناوری هنر و سیاست

با گسترش فناوری های نوین، به ویژه هوش مصنوعی (AI)، نظام های آموزشی در سراسر جهان دستخوش تغییرات بنیادین شده اند. یکی از حوزه های کمتر بررسی شده اما بسیار تاثیرپذیر از این فناوری، آموزش هنر و فرهنگ در مدارس است. این مقاله با رویکردی میان رشته ای، به تحلیل تاثیر هوش مصنوعی بر آموزش هنر و فرهنگ از چهار منظر زبان، فناوری، هنر و سیاست می پردازد. از منظر زبان، فناوری های مبتنی بر پردازش زبان طبیعی و ترجمه ماشینی، امکان آموزش فرافرهنگی و چندزبانه مفاهیم هنری را فراهم ساخته اند. از جنبه فناورانه، ابزارهایی همچون واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، یادگیری ماشین و تولیدات هنری هوشمند، فرصت های نوینی برای یادگیری تعاملی، خلاقانه و جذاب پدید آورده اند. از منظر هنری، ورود الگوریتم های هوشمند به فرآیند خلق اثر، مرز میان هنر انسانی و ماشین محور را کمرنگ کرده و تعریف جدیدی از خلاقیت و مشارکت در آموزش هنری ارائه داده است. در نهایت، از دیدگاه سیاست گذاری، نیاز به تدوین چارچوب های اخلاقی، فرهنگی و قانونی برای استفاده از هوش مصنوعی در آموزش هنر و فرهنگ بیش از پیش احساس می شود. مقاله حاضر با تحلیل این چهار منظر، به این نتیجه می رسد که هوش مصنوعی، اگر به درستی مدیریت و هدایت شود، می تواند ابزاری قدرتمند در ارتقای کیفیت، دسترسی و عدالت در آموزش هنری و فرهنگی مدارس باشد. این تحول نیازمند آموزش معلمان، بازنگری در برنامه های درسی، توسعه سیاست های حمایتی و سرمایه گذاری در زیرساخت های فناورانه است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش هنر ، فرهنگ ، زبان ، فناوری ، سیاست گذاری آموزشی ، مدارس