بیش فعالی و راهکارهای درمان درمدرسه

اختلال بیش فعالی-نقص توجه (ADHD) یکی از رایج ترین اختلالات عصبی-رشدی در دوران کودکی است که به طور چشمگیری بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و سازگاری رفتاری دانش آموزان تاثیر می گذارد. این مطالعه به بررسی موردی یک دانش آموز پسر در پایه سوم ابتدایی با علائم برجسته ای نظیر بی توجهی، رفتارهای تکانشی، حرکات بیش از حد، و پرخاشگری نسبت به وسایل همکلاسی ها می پردازد که پس از ارجاع به روانپزشک و دریافت درمان دارویی، حدود ۵۰ درصد بهبود در رفتارهای وی مشاهده شد. در این پژوهش، ضمن استفاده از ابزار تشخیصی مانند پرسش نامه اخنباخ، به تحلیل مداخلات رفتاری در محیط مدرسه نیز پرداخته شد. راهکارهایی همچون سپردن مسئولیت های مناسب، استفاده از تشویق کلامی، نادیده گرفتن رفتارهای منفی، ساختاردهی به محیط کلاس و همکاری نزدیک با والدین برای پیاده سازی رویکردهای مشابه در خانه، از جمله اقدامات موثر در بهبود تعامل دانش آموز با محیط مدرسه و کاهش رفتارهای مخرب بوده است. همچنین تاکید شده که حمایت خانواده، به ویژه مادر که خود سابقه ADHD در کودکی داشته، در موفقیت این فرایند نقش کلیدی ایفا کرده است. این پژوهش نشان می دهد که طراحی یک برنامه مداخله ای هماهنگ میان مدرسه، خانواده و متخصصان سلامت روان می تواند پیامدهای مثبت قابل توجهی در کاهش نشانه های ADHD و ارتقاء کیفیت زندگی دانش آموزان داشته باشد. در پایان، ضرورت آموزش معلمان و خانواده ها نسبت به ماهیت این اختلال و راهکارهای موثر مدیریتی، برجسته شده است.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، اختلال نقص توجه ، مداخلات مدرسه ای ، مسئولیت سپاری