مروری بر راهبردهای شناختی و فراشناختی در یادگیری خودگردان در آموزش ابتدایی

یادگیری خودگردان، توانایی دانش آموزان برای کنترل و تنظیم فرآیند یادگیری خودشان است و به عنوان یک مهارت حیاتی برای موفقیت تحصیلی و توسعه فردی در عصر حاضر شناخته می شود. در آموزش ابتدایی، توسعه این مهارت ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا سنگ بنای یادگیری مادام العمر را تشکیل می دهد. راهبردهای شناختی و فراشناختی، ابزارهای کلیدی هستند که دانش آموزان را در دستیابی به یادگیری خودگردان یاری می رسانند. راهبردهای شناختی شامل تکنیک هایی برای پردازش اطلاعات، مانند سازماندهی، بسط و تکرار، هستند که به دانش آموزان کمک می کنند تا دانش را کسب و درک کنند. در مقابل، راهبردهای فراشناختی بر فرآیندهای ذهنی بالاتر متمرکز هستند و شامل برنامه ریزی برای یادگیری، نظارت بر پیشرفت و ارزیابی نتایج می شوند. این راهبردها به دانش آموزان امکان می دهند تا یادگیری خود را به طور آگاهانه مدیریت کنند. این مقاله مروری جامع، به بررسی نقش و اهمیت راهبردهای شناختی و فراشناختی در تقویت یادگیری خودگردان در دانش آموزان ابتدایی می پردازد. با توجه به پیچیدگی های فرآیند یادگیری و نیاز روزافزون به توسعه مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان، درک عمیق این راهبردها برای معلمان، والدین و برنامه ریزان آموزشی ضروری است. این پژوهش با تحلیل منابع موجود، تلاش می کند تا تصویری روشن از چگونگی به کارگیری این راهبردها در محیط های آموزشی ابتدایی ارائه دهد و راهکارهایی عملی برای تقویت آن ها پیشنهاد کند. هدف نهایی، توانمندسازی دانش آموزان ابتدایی برای تبدیل شدن به یادگیرندگانی مستقل و کارآمد است که قادر به مدیریت مسیر تحصیلی و رشد شخصی خود باشند. تمرکز بر این راهبردها می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش انگیزه و توسعه حس مسئولیت پذیری در دانش آموزان خردسال منجر شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودگردان ، راهبردهای شناختی ، راهبردهای فراشناختی ، آموزش ابتدایی ، خودتنظیمی